ช่างน่าแปลกยามที่เราเริ่มแยกห่าง
เกิดความต่างสร้างกำบังแบ่งชนชั้น
ยามที่เราเอาหัวใจให้ไกลกัน
คงเป็นวันไว้อาลัยให้ไมตรี
แต่รู้มั้ยสิ่งหนึ่งไม่เคยเปลี่ยน
เจ้ากาเหว่ายังเวียนไม่บินหนี
ยังฝากลูกผูกเจ้ากาไว้อย่างดี
เห็นความดีท่ามกลางพนาไพร
เจ้าลูกหมายังสนิทมิตรเจ้าเหมียว
วิ่งปราดเปรียวเที่ยวเล่นแม้แห่งไหน
ถึงเชื้อชาติเป็นอริแต่ปางใด
แต่สองใจยังผูกถูกใกล้กัน
เจ้าภูผาตระหง่านตั้งกันสองบ้าน
สองต่างขานแย่งรับนับของฉัน
ยามสองเจ้าเข้ายื้อพัลวัน
แต่ชาวบ้านคุยกันฉันท์ไมตรี
ส่วนสุดท้ายร่ายกลอนวอนขอกล่าว
โลกสกาวของเรามีหลากสี
คงไม่แปลกถ้าขอเพิ่มหนึ่งสีดี
สีน้ำใจไมตรีของพวกเรา . . ..
จากความคิดเป็นคำกลอน
กวีฝึกหัด Zhyphires.. Alkazan...
