ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[จ้อง เจรียงคำ]

มันคงถึงที่สุดจุดดักดาน


เป็นลูกน้องของพี่หลายปีได้
คอยอยู่ใต้บัญชาไม่ฝ่าฝืน
ประพฤติตนเหมาะสมแม้ขม-กลืน
ก็หยัดยืนเคียงข้างอย่างอดทน

เพราะหน้าที่ของผมคือก้มหน้า
ตามบัญชาเช้า-ค่ำไม่พร่ำบ่น
เป็นเครื่องทำงานหนักเป็นจักรกล
ในเครื่องแบบชุดคนอย่างจนใจ


วันนี้เครื่องทำงานอาการทรุด
คล้ายชำรุดที่หัวกลัวเป็นไข้
มันปวดกลางกบาลเสียดด้านใน
มิอาจไปประจำกระหน่ำงาน

ขออภัยเนื่องว่าจำลาพี่
เหตุผลที่ลาออกยากบอกขาน
ถ้าหากเผยเอ่ยเอื้อนเหมือนประจาน
กลัวเป็นการหมิ่นเหม่เนรคุณ

เมื่อได้ทำหน้าที่อย่างเต็มที่
เมื่อวิถีต้องออกนอกจุดหมุน
เพราะความยุติธรรมต่ำสมดุล
เกินสภาพยืนหยุ่นการยอมรับ

มันคงถึงที่สุดจุดดักดาน
ตำแหน่งงานหลายปีไม่มีปรับ
กี่น้ำใบบัวบกหยอดอกยับ
จะพอซับสักรอยความน้อยใจ

งานมากมายก่ายกองสนองพี่
แล้วความดีความชอบตอบได้ไหม
ว่ามันตกอยู่ถึงหนึ่งผู้ใด
คนรับไปพี่รู้หนึ่งผู้เดียว

วันนี้เครื่องทำงานอาการทรุด
มันชำรุดหัวคิดเริ่มบิดเบี้ยว
ถูกเหยียบหัวกดรีดจนซีดเซียว
ไม่เหลือเรี่ยวแรงหลักเลยสักนิด

ขอถอนหัวถอยบ่าจากฝ่า-อุ้ง
อาจจะรุ่งหรืออาจจะพลาดผิด
ขอไปตายดาบหน้า..ถ้าชีวิต
อยู่ก็เหมือนยึดติดกับจุดตาย



ขำขำนะครับ...ขออภัย..นานนานแต่งที...

[--ณัชชา--]

เป็นลูกน้องต้องปรับสภาพคล่อง
ต้องคอยจ้องมองหน้าในตาหมาย
หมั่นฝึกลิ้นอย่าให้ขาดกระดาษทราย
เก็บน้ำลายไว้เลียไม่เสียการ

ต้องหมั่นครับถี่ถี่อย่ามีหลวม
ภาพโดยรวมสอพลอไว้ต้องได้ผ่าน
ถูกครับพี่ดีครับนายให้เชี่ยวชาญ
มัวงุ่นง่านดันไม่ขึ้น ยืนยังเซ

[(ฟ้า) มารสุรา]

ก่อนกาลเก่าเล่าหลังครั้งชีวิต
ถูกลิขิตดีดมาอยู่ป่าเขา
เงินเดือนน้อยด้อยขั้นชั้นต่ำเรา
สู้ทนเอาเฝ้าทนไม่บ่นตรม

มีเพื่อนเรียงเคียงขวดยามดวดเหล้า
เป็นเพื่อนเมาหลังงานสานสุขสม
มีก็กินหมดก็เกื้อเผื่อเป็นลม
หวานก็อมขมก็กลืนยืนด้วยกัน

ที่ทำงานผ่านวันก็ผันเปลี่ยน
กระมิดเมี้ยนเริ่มมีดีเข้าขั้น
กำไรเพิ่มเติมต่อพอขยัน
เนิ่นนานวันพลันกำเริบยิ่งเติบโต

ยิ่งเงินเดือนเลื่อนไหลไปปรู้ดปร้าด
ค่าอำนาจตำแหน่งแซงอักโข
เมื่ออาหารจานใหญ่ให้หิวโซ
โถโถโถสันดานพาลเปลี่ยนไป

จากพี่เพื่อนเลือนลบเหมือนจบแล้ว
คงแน่แน่วเห็นแก่เงินเมินผลักไส
ถีบกันแย่งแกล้งสาดสีตีไข่ไว้
แทงกันได้ใส่หลังมิรั้งรอ

แย่งผลงานด้านเอาเราต้องอด
ปากเอ่ยตดผายลมข่มเราหนอ
ทิ้งงานการหว่านลิ้นชินสอพลอ
ใครไม่หงอต่อมันฟันทันที

ทนกันไปไม่ทราบตราบนานไหม
เจอหน้าไซร้ให้เรียกมันลูกพี่
คำว่ามิตรติดปากยากวจี
ดีหรือนี่อาจมีสั่งพักงาน

คงมิอาจคาดเอื้อมเชื่อมใจต่อ
คงต้องพอขอแต่แค่เพียงผ่าน
อดีตเก่าเราพบประสบการณ์
หนักจนอานหาญรบยามคบกัน

นอนกลางดินกินกลางทรายมิวายห่วง
เจ็บหิวง่วงทวงถามยามคับขัน
จะขาดเหลือเจือจุนหนุนนำพลัน
เงินสำคัญบั่นทอนรอนไมตรี

พอกันแต่แค่นี้โชคดีเพื่อน
จะไม่เตือนเชือนแชจบแค่นี้
แม้นสิ้นลมจมหายตายชีวี
ก็คงไม่เผาผีให้แก่กัน

(ฟ้า) มารสุรา

ขอโทษด้วยครับขอระบายหน่อยเถอะครับ

[นพตุลาทิตย์]

ถ้าทำงานอย่างนี้ไม่ดีกว่า
สัมภาษณ์มาน่าปวดหัวจนตัวสั่น
สุดท้ายเราไม่ใช่ใจงงงัน
สุดหวาดหวั่นพลันท้อห่อเหี่ยวใจ

เพราะว่าเราไม่เก่งไม่เฮงด้วย
โชคจะช่วยคงยากลำบากไหม
เพราะทำบุญมาน้อยปล่อยตามไป
ก็แล้วไงใครบ้างเป็นอย่างเรา

เรียนมานั้นเหมือนกันทุกอันอย่าง
จะมีบ้างวิศกรอ่อนกว่าเขา
เพราะเราชอบแต่งกลอนค่อนศิลป์เกลา
พลางไม่เอาไปใช้งานพานหมิ่นมอง

เป็นลูกจ้างต้องจำทนลำบาก
จะลาจากไม่ขอไปต่อข้อง
ไม่อยากง้ออาชีพมีที่จับจอง
ไม่เป็นรองใครเขาเราเป็นนาย

จะทนหัดจะขัดเกลาจะเฝ้าฝึก
จะสำนึกจะตรึกตรองจะผ่องผาย
ให้เขารู้สู้สมองไม่ต้องอาย
เกิดเป็นชายชายชาติอย่าอาจเกรง

ใครจะว่าอย่างไรเราไม่สน
ขอร้อยกลกลอนถมความข่มเหง
แม้สุดท้ายพ่ายแพ้แก่ตนเอง
เพราะว่าเซงจับจิตคิดน้อยใจ

ตุลาทิตย์

ระบายด้วย เซง จริงๆ

[รพีกาญจน์]

โลกกว้างใหญ่ ให้คิด มีสิทธิ์เลือก
ใช่ดูเถือก เปลือกนอก เคลือบบอกสี
สิ่งแวดล้อม ห้อมตัว ชั่วมากมี
จงรีบหนี อย่ารี่เสพ เจ็บจนตาย

รพีกาญจน์ 59

[สะเลเต]

มีความสูงใช่น้อยร้อยแปดห้า
พี่เหยียบบ่าข้ามหัวตัวเลยเตี้ย
ไหล่ขวาซ้ายชำรุดสุดจะเพลีย
แสนระเหี่ยพูดประจำ"ทำได้ครับ"

หน้าเคยเชิดชูเด่นเป็นสง่า
ตลอดเวลาต้องก้มทนโขกสับ
สิ้นตุลาเปิดซองลุ้นลองนับ
ลมแทบจับรับตังค์ยังเท่าเดิม...

--- สะเลเต ---

[รพีกาญจน์]

บอกทุกที พี่รู้สอง น้องรู้หนึ่ง
แสนซาบซึ้ง ตราตรึงจิต พิสมัย
มีทุกการ งานทุกวัน ช่วยกันไป
เหตุไฉน ไล่ฆ่าน้อง รีบฟ้องนาย

รพีกาญจน์ 59

[รพีกาญจน์]

จะสูงล้ำ ต่ำเตี้ย เรี่ยดินโด่ง
ก้มมุดลง ตรงกลาง ลอดหว่างขา
ศักดิ์ถูกขี่ ศรีถูกเขี่ย เสียชินชา
ขอได้มา พาเพลิน เงินในซอง

รพีกาญจน์ 59

[darkness_hero]

เป็นลูกน้องจึงจำใจต้องก้มหน้า
โดนด่าว่าโดนเย้ยหยันให้เสื่อมเสีย
ใจเดือดดาลร้อนฉ่าอยากจะclear
ลูกพี่เองก็เอี่่ย....เอี้ยไม่ต่างกัน

ทำงานไปไม่ได้พักพักไม่ได้
ผลงานไซร้ลูกพี่ได้ช่างน่าขัน
เป็นตลกร้ายที่พบเห็นเป็นรายวัน
เงินเดือนนั้นก็หยุดนิ่งไม่ไหวติง

งานนั่นนี่งานโน่นนู้นสารพัด
ก็มาจัดลูกน้องทำในทุกสิ่ง
ลูกพี่เล่น Facebook มือระวิง
บ้างก็สิงตาม Webboard สบายใจ

"ผมทำงานตามที่สั่งแล้วครับพี่"
ลุ้นอีกทีว่าลูกพี่พอใจไหม
ไม่ถูกใจ ก็คาดคั้น ว่ากูสั่งอะไร
ไอ้ลูกพี่...นี่ยังไง "มรึงสั่งเอง"

มีความชอบไอ้ลูกพี่เสนอหน้ารับ
ทีโดนยับโบ่ยลูกน้องอยู่เหยงเหยง
ไม่อยากด่าต่อหน้าใช่ว่าเกรง
แต่ไม่อยากโหวงเหวงเพราะตกงาน

ที่ก้มหน้าทำงานไปใช่ว่าชอบ
แต่ว่าคือ"คำตอบ"ขอเล่าขาน
เบื่อขี้หน้า ลูกพี่ เกินทัดทาน
ก้มทำงาน ไม่เห็นพี่ สบายใจ

บทที่ 1 วรรคสุดท้าย เปลี่ยน "อ.อ่าง" เป็น "ห.หีบ" เองนะครับจะได้ไม่หยาบ

[รพีกาญจน์]

           เห็นเงินเยินย่องน้อง     ยาใจ
          เห็นเพชรเม็ดโตใส       พี่ข้า
          เห็นทองล่องลอยใน     คอเพื่อน
          ระรี่ระริกอ้า               โอษฐ์เอื้อนหยิบยืม

                   รพีกาญจน์ 59

[บ้านริมโขง]

มันก็เป็นเช่นนี้แหละพี่น้อง
งานมากองตรงหน้าพาขยัน
เป็นลูกน้องเก็บกดอดสารพัน
รอสักวันตรูเป็นใหญ่จะใช้มรึง !

เก็บเอาแค้นแสนช้ำมานำหน้า
รอเวลาถ่ายเทเล่ห์มาถึง
เป็นนายคนเมื่อไหร่ไร้คำนึง
งานมันจึงได้เป็นอย่างเห็นมา

เป็นมรดกตกทอดตลอดชาติ
ในบทบาทเจ้านายฝ่ายสรรหา
กร้าวให้กลัวส่วนตัวเป็นเทวดา
ปัดทุกคราเมื่อภัยเข้าใกล้ตัว

อย่าโทษเขาตัวเราระวังไว้
พอเป็นใหญ่ให้ยั้งคำสั่งมั่ว
ปฏิบัติพรหมวิหารอย่าลานกลัว
อย่ากลับชั่วเหมือนเช่น...ทีเห็นมา

"บ้านริมโขง"