"พระยาพิชัยดาบหัก?"(ชาติภูมิ)

"พระยาพิชัยดาบหัก?"

(ชาติภูมิ)
๑

๐ ดึกสงัดลมโบกโยกยอดไม้
ปลายสมัยกรุงศรีรุจีสวรรค์
องค์ราชะบรมโกศโชติอนันต์
ปกครองขวัญไพร่ฟ้าข้าแผ่นดิน

๐ กล่าวถึงเมืองพิชัยในคราวนั้น
อัศจรรย์แสงเพ็ญเย็นทั่วถิ่น
เกิดทรงกลดสดใสในธานินทร์
ดาวทั้งสิ้นห้วงหาวพราวประกาย

๐ ณ เขตบ้านห้วยคาดงป่าชัฏ
กลุ่มดาวสิงห์จำรัสพิพัฒน์ฉาย
เกิดระยับจากดาวพราวเรียงราย
ร่วงสู่ท้ายหมู่บ้านอรัญไพร

๐ ร่างทารกเพศชายได้กำเนิด
เป็นการเปิดนิมิตฤทธิ์สมัย
ผิวดำแดงร่างนิดพิศตามวัย
พ่อแม่ให้ชื่อจ้อยคอยชื่นชม

๐ ด้วยฐานะชาวนาหาเลี้ยงชีพ
ปากตี นถีบประทังสั่งสอนบ่ม
โรคไข้ทรพิษปลิดชีพจม
พี่น้องจ้อยต่างล้มล่มชีวิต

๐ สี่พี่น้องเหลือหนึ่งจึงต้องสู้
เฝ้าเรียนรู้เชิงมวยด้วยฝังจิต
พ่อเพียรสอนเบื้องต้นผลที่คิด
ด้วยน้อยวิท-ยาฐานาครู

๐ พร่ำสอนสั่งเรื่องเรียนเพียรฝึกฝน
เกิดเป็นคนวิชาควรค่าอยู่
ครั้นถึงวัยสิบสี่ที่เล็งดู
นำจ้อยสู่วัดใหญ่ที่ในเมือง

๐ ฝากท่านขรัวดั่งเฉกเช่นเด็กวัด
ปรนนิบัติฉลาดด้วยปราดเปรื่อง
เขียนกอไก่อาขยานชำนาญเนือง
กระทั่งเรื่องหมัดมวยด้วยคู่กัน

๐ เมื่อใจรักพรสวรรค์หมั่นฝึกฝน
ทั้งอดทนวิริยะคละบากบั่น
ว่างทบทวนวิชาท่วงท่าครัน
ท่านขรัวนั้นรักใคร่ได้เห็นแวว

๐ จ้อยโดดเด่นหมัดเท้าคนกล่าวบอก
เตะสูงถึงสี่ศอกเสียงบอกแว่ว
เหล่าเด็กวัดเจ้าถิ่นชินรู้แกว
เห็นฤทธิ์แล้วหมัดเท้าเล่าฝากรอย

๐ เหมือนพระพรหมกำหนดบทชีวิต
ประกาศิตไม่เว้นซึ่งเห็นบ่อย
เจ้าเมืองฝากลูกชายให้วัดคอย
ขัดบ่มถ้อยกิริยาวิชาการ

๐ ลูกเจ้าเมืองชื่อ เฉิดเกิดตั้งก๊ก
พร้อมทั้งยกตัวเองเบ่งทั่วย่าน
รวมเด็กวัดเลือกสรรอันธพาล
คอยระรานใครใครในนอกวัด

๐ ธรรมชาติสีดำล้ำสีขาว
จึงเรื่องราวบานปลายหากใช้หมัด
หลายครั้งจ้อยถูกแกล้งสำแดงชัด
จิตเมื่ออัดระเบิดเกิดใช้แรง

๐ ลูกเจ้าเมืองหมัดเท้าไม่เข้าท่า
ร่วงถลาหน้าแตกแหกหลายแห่ง
ตามกายาเลือดเปรอะเหอะตะแบง
สุดท้ายทรุดกลางแปลงดาวแจ้งพราว

๐ เมื่อเรื่องราวใหญ่โตโกลาหล
สามัญชนมีเรื่องเคืองขุ่นจ้าว
ภัยรอบทิศจะตามถามระนาว
ฐานะบ่าวต้องผิดฤทธิ์อาญา

๐ ครั้นที่อยู่เกิดร้อนนอนไม่ได้
เหมือนเจอไฟสุมอยู่รู้เบื้องหน้า
จ้อยจึงหนีจากวัดพลัดชะตา
เก็บเสื้อผ้าขึ้นเหนือเพื่อหลีกภัย..

(มีต่อครับ)

ระนาดเอก

ยิ้มแก้มแดง

	ผู้เขียน	หัวข้อ: "พระยาพิชัยดาบหัก?"(ชาติภูมิ) (อ่าน 9230 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้