ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

ผมเข้ามาบ้านกลอนเพื่อผ่อนพัก
มาเพราะรักกาพย์กลอนอักษรสาร
มาเพื่อหาความรู้ความชำนาญ
มาเพื่อความเบิกบานแห่งดวงใจ

ดั่งได้พบญาติสนิทมิตรสหาย
ได้ผ่อนคลายความเศร้า,เหงา,หวั่นไหว
พบผู้มีเมตตามาปลอบใจ
พบกวีและผู้ใหญ่ในบ้านกลอน

ทุกท่านมีน้ำใจให้อิ่ม,อาบ
ดั่งคอยฉาบราบเรียบระเบียบสอน
ให้เข้าใจเกณฑ์,กฏแห่งบทกลอน
ดั่งครูสอนจดจำเป็นตำรา

อันคะแนนที่ให้ได้ปลอบจิต
จากมิ่งมิตรจากครูรู้คุณค่า
นักกลอนเก่าท่านให้ด้วยเมตตา
เพื่อให้เธอก้าวหน้าอย่าเหลิงไฟ

แต่อย่าเพิ่งหลงผิดคิดว่าเก่ง
ควรจะเร่งศึกษาอย่าเหลวไหล
มาบ้านกลอนมิใช่เอาดีกรีไป
เธอจงให้แก้วพร่องต้องหมั่นเติม

มิใช่เอาดีเด่นมาเป็นใหญ่
ขอเพียงที่พักใจได้ริเริ่ม
แม้หนักนิดเบาหน่อยค่อยจูนเจิม
เพื่อส่งเสริมสรวงสวรรค์บ้านกลอนไทย

 

“ปรางค์  สามยอด”

[MASAPAER]

มาอ่านกลอนอ่อนหวานอันซ่านจิต
เก็บข้อคิดอบอวลชวนหลงใหล
จินต์เตลิดเปิดกว้างเดินทางไกล
เรียนรู้ใหม่กับสหายในบ้านกลอน

อยากฝึกเขียนเรียนกานท์อันหวานซึ้ง
ให้รู้ถึงเชี่ยวชาญวานช่วยสอน
ทั้งพบมิตรจิตล้ำงามบวร
คอยอาทรห่วงใยให้สัมพันธ์

ทั้งผ่อนคลายใจเราที่เหงานัก
ทั้งนั่งพักทักทายให้หายหวั่น
ทั้งฝึกกลอนป้อนไมตรีมีแก่กัน
ด้วยสร้างสรรค์ปันวจีที่งดงาม

 

[..ทักษมน..]

อยากจะเล่า อยากจะล้อ อยากต่อปาก
อยากจะฝาก ให้สอน กลอนสยาม
อยากจะอ่าน ผ่านตา พยายาม
อยากติดตาม แต่ถูกตอด ตลอดมา

อยู่บ้านกลอน นอนน้อย เพราะคอยคู่
วนเวียนดู ใครหนอ? ต่อกลอนหา
ข้าวไม่กิน รินอย่างเดียว เปลี่ยวเอกา
ปล่อยน้ำตา หยดแก้วไวน์ มาหลายคืน

อยากเรียนถาม ตามกลอน เลยตอนนี้
ว่าอยากมี ยาม..เฝ้า เราจะยื่น
ความถนัด จัดเน้น เป็น...ยามยืน
แต่ถ้าฝืน..อยู่คนเดียว เดี๋ยว..ยามนอน

               (((((..ก็เฝ้าบ้านคนเดียวมันเหงา..เข้าใจ...อยากให้มีโจรร้ายเข้ามา...อยากดวล..)))))

[มังตรา]

                           
                                   



โหทักจ๋า  ไยหาญกล้า  ท้าโจรรบ                       ถือมือตบ   ริอาจเก่ง  จะเจ๊งได้
โจรเขามี  เอ็ม79 ให้หนาวใจ                             ขืนสู้ไป  คงต้องชัก   ทักษะมน

                                                                                                                               

[สายใย]

หวังเข้ามา หาอ่าน งานไพเราะ
ไยจำเพาะ เจอบ้านนี้ สามสี่หน
จนหลงใหล งานกวี พี่หลายคน
จึงเวียนวน ตามอ่าน คล้ายบ้านเรา

หลายกวี มีฝีมือ นับถือนัก
ทั้งกลอนรัก กลอนตลก และโศกเศร้า
อยากยกยอด เยี่ยมให้ จากใจเรา
เลยขอเข้า ร่วมประชา สมาชิก

วันที่หนึ่งเมษาปีห้าสอง
คอยสอดส่อง เหยื่อใหม่ เพื่อไล่จิก (แหะ ๆ หาคำลงมิได้ครับ)
บางครั้งโลน โดนเข้านี่ (ไม้ตีพริก)
ส่ายหัวดิก เรื่องต่อปาก ไม่อยากแล้ว

ใจจริงชอบ ตอบนะ กลอนตลก
มาผันผก อกช้ำ กินน้ำแห้ว
กลอนเคยลื่น กลับขื่นไป ไม่เหลือแวว
ความหวานแหวว แห้งผาก ไปจากใจ

อยากให้มี ยามเฝ้า ตอนเข้าบ้าน
ได้เรียกขาน ร้องกู่ ยามอยู่ไหม
เผื่อบางคืน กลัวผี ไม่มีใคร
ก็จะได้ มีเพื่อนล้อ นั่งต่อกลอน ...น่ะครับ อิ อิ

[..ทักษมน..]

อยู่บ้านกลอนนอนนาน..งานก็น้อย
อยากเรียงร้อยมธุรส..ทุกบทย้อน
คิดถึงคน..ถามถึง..ที่พึ่งงอน
เข้าบ้านกลอน เพื่อสิ่งใด? แต่ไม่เยือน 

ท่านมามอง ลองใจ..ไม่ยกนิ้ว
ใยบิดพริ้ว...เหินห่าง เหมือนสร้างเงื่อน
คนรักมี เป็นร้อย ที่คอยเตือน
คนลืมเลือน เป็นพัน ฉันก็ทน 

อยู่บ้านกลอน...งอนกัน ฉันก็ซึ้ง
ใคร?หน้าบึ้ง เบือนหนี ก็มีผล
อยู่ที่ไหน?..ใครก็รัก..."ทักษมน"
มีกี่คน??..ที่ไม่ชอบ..ตอบมาเลย  .

(...............       ...............)

[chaipan1999]

เห็นลุงปรางค์ตั้งกระทู้ดูน่าสน
ผมก็คนบ้านนี้นี่แหละหนอ
เป็นคนรักโคลงกลอนไม่ย่อท้อ
อยากจะต่อเติมฝันเมื่อวันวาน

ก่อนพร่ำเขียนบทกลอนใส่กระดาษ
ไม่องอาจอวดอ้างให้ประจาน
เขียนแล้วเก็บเอาไว้จนเนิ่นนาน
ไม่มีเพื่อนร่วมขานมาต่อกลอน

แต่ตอนนี้ยุคไอทีมันมีเยอะ
ได้พบเจอะคนร่ายลายอักษร
จะต่างวัยต่างกลุ่มไม่เกี่ยงงอน
ช่วยกันสอนช่วยกันต่อจนพอใจ

รักบ้านนี้มาก.....ครับ

 

[attaset]

เหตุที่มาบ้านนี้เพราะมีเหตุ
คนเขาเฉดหัวมาทำท่าไล่
ไปเขียนกลอนต่อเขาไม่เข้าใจ
ทะลึ่งไปต่อที่มีสีปน

พวกเขามีสีสันไม่หรรษา
เอาสีมากั้นกลางขวางกุศล
ห้องเขียนกลอนเขากลับสัปดน
มาด่าคนเลยโต้เขาเจ้าพวกมาร
(คำกลอนที่ไปโต้)
ว่าเขาได้ถูกใจสบายจิต
ถูกโต้นิดผิดใจดิ้นให้พล่าน
โลกไหนไหนก็มีมาตรการณ์
มาตรฐานไม่เท่าเหมือนเราเป็น

คนมั่งมีขี่เบนซ์คันเป็นล้าน
คนจนอานขี่ควายใครก็เห็น
ไม่เห็นเคยว่าเขาเพราะเจ้าเป็น
ทำลูกเล่นเขียนกลอนป้อนวาจา

น่ารังเกียจพูดกระเดียดเขียนเสียดสี
เอาความรู้ที่มีใส่หัวด่า
กลอนสุภาพหยาบลึกเกินตรึกตรา
ไม่แยกกาลเวลาว่าไม่ควร

ห้องเขียนกลอนสอนใจให้สงบ
ถ้าจะรบรุ่นแรงแฝงให้ป่วน
ก็ควรไปทุบถองห้องอันควร
ห้องสำนวนห้องนี้อย่ามีคาว
 เขียนแค่เนียะแหละ

[plyfha]

ที่เข้ามา เพราะรักกลอน จากดวงจิต
มีมิ่งมิตร ชวนมา ไม่เหน็บหนาว
มาอ่านกลอนลุงปรางค์ ที่พร่างพราว
ใช่รอดาว ที่ให้ ไม่นำพา

ทั้งพี่บอย พี่ทักษ์ มาพักอยู่
เพียงกมล โฉมตรู กู่เรียกหา
เมื่อว่างว่าง ก็เดิน เพลินเข้ามา
บางครั้งบ้า เขียนมากมาย ไครก็งง

อาจมีหาย ไปนาน ใช่พาลหลบ
บางครั้งจบ ไม่ได้ ใจอาจหลง
บางครั้ง ลื่นไหล ก็ได้ลง
บางครั้งปลง ลงนั่ง พลางจ้องมอง

[GreenMonkey]

เข้ามาอ่าน บทกลอน อันอ่อนหวาน
ให้ซาบซ่าน ซึ่งจิต ติดตรึงฝัน
หลากรสถ้อย ร้อยเรียง เสียงประพันธ์
ล้วนสิ่งอัน เอกลักษณ์ ประจักษ์ไทย

เข้ามาเขียน ฝึกฝน ให้ตนเก่ง
ร่วมบรรเลง จังหวะกลอน กระฉ่อนสมัย
พัฒนา ฝีมือ ให้ลือไกล
เพื่อจะได้ ชำนาญ ในกานท์กลอน

เข้ามาหา มิตรใหม่ ได้รู้จัก
หวังความรัก เริ่มสร้าง ทางอักษร
จะตื่นเช้า กินข้าว เข้าห้องนอน
ก็สัญจร หน้าจอ ขอทักทาย

เข้ามาที่ บ้านกลอน สอนให้รู้
สิ่งที่อยู่ ในนี้ มีหลากหลาย
ทั้งอ่านเขียน เพื่อนใหม่ ได้ผ่อนคลาย
แสนสบาย สำราญ บ้านกลอนไทย

.. GreenMonkey :: ลิงเขียว ..

[สุภาพบุรุษทรชน]

...................................


เข้ามานี้หวังดีเพื่อมีมิตร
ด้วยดวงจิตติดอักษรก่อนนอนฝัน
ขอพรุ่งนี้ฝันดีมีอีกวัน
ร่วมแบ่งปันสรรค์สร้างไม่ร้างรา

หลบจากงานจากคนจนล้นหลาก
หลบจากซากผู้ดีมีปัญหา
หลบจากฝนจากแดดที่แผดมา
หลบเข้าหาบ้านกลอนเพื่อนสอนใจ.


...................................

 

[ศรีอุดร]

ไม่ทราบจะตอบอย่างไรครับ โปรดอภัยด้วย

เพราะเหตุผล ท่านทั้งหลายก็ตอบแทนหมดแล้ว(ยื่มแรง )
 เหตุผลเดียวกับทุกท่านนั่นแหละครับ

ศรีฯ

[พิกุลแก้ว]

เคยsearchหาส่องดูจากgoogle
แล้วเผอิญสะดุดหยุดหลงใหล
ด้วยชอบชื่อสื่อสารบ้านกลอนไทย
clikเร็วไวเยี่ยมยลชุมชนกานท์

จึงได้กดสมัครสมาชิก
ไม่จุกจิกมากมายในทุกด้าน
ปล่อยอารมณ์ลื่นไหลดั่งสายธาร
รดกระดานลานใจหทัยครวญ

แม้นเข้ามามีเรื่องรุมร้อนเร่า
หลายคนเข้าใจผิดอาจคิดผวน
บ้างคิดว่าแปลงกายหมายตีรวน
มาเพื่อป่วนง่วนนักลำบากจัง

จึงได้มองวีถีชีวิตโลก
ความทุกข์โศกโรคร้ายทำลายหวัง
ทุกสิ่งล้วนเกิดร้างห่างจีรัง
ไม่เป็นดั่งตั้งใจได้ทุกครา

จะอยู่ ณ แห่งไหนคงไม่พ้น
เพราะหลากคนมุ่งมั่นแต่ปัญหา
มีคนรักจักชังธรรมดา
จึ่งตั้งหน้ารอรับลำดับการณ์

หวังเป็นเพียงผู้เรียนหมั่นเพียรฝึก
เรียบเรียงความคิดนึกมาขับขาน
หวังเข้ามาเรียงร้อยถ้อยสราญ
ด้วยเพราะใจเบิกบาน ณ บ้านกลอนฯ

[สุวรรณ]

เดิมเข้ามามีพี่แนะนำไว้
นามว่า"แก้วกลางไพร"อยู่ไพรสัณฑ์
เราหยอกเย้าเกลาหยอดออดจำนรรจ์
หฤหรรษ์ขันถ้อยที่ร้อยมา

เลยนั่งเล่นเป็นเพื่อนเหมือนอยู่ใกล้
ยามฟ้าไร้วรุณอุ่นเกศา
ไม่ให้หลับทับคอนก่อนเวลา_
ที่ทำมาหากินอยู่ดินดอน

จากนั้นมาพาให้ใจจารจด
กลบทพจน์เพื่อนเอื้อนอักษร
จึงแวะเวียนเพียรหาภาษากลอน
อ่านลูกอ้อนลูกชนจนมีเฮ

เพราะรู้น้อยคอยฝึกนึกภาษา
จากเวลาล่วงมาไม่หันเห
ยังวนเวียนเพียรนำคำถ่ายเท
ลงมาเร่ระบายไว้บ้านกลอน


ขอบคุณผู้ดูแลระบบที่สร้างบ้านไว้ให้ได้อาศัย
ขอบคุณพี่แก้ว กลางไพร และทุกๆท่านที่เป็นเพื่อนกัน และเป็นประหนึ่งเหมือนครูสอน  

[ทอฝัน]

...มาตามหา  เพื่อนใจ  ในบ้านนี้
เขาจากไป  หลายปี  ฤดีเศร้า
เข้ามาเยือน  เหมือนมีมนต์  ดลใจเรา
ให้ต้องเข้า  บ้านมา  ศึกษากานท์
ความจริงแล้ว  ชอบอ่าน  กว่าการเขียน
เคยพากเพียร  เจียรศัพท์  หมายขับขาน
ไปอ่านกลอน  ย้อนหลัง  ยังรำคาญ
หวังเพียงท่าน  ช่วยเข็น  ให้เป็นกลอน...

[เด็กหัดกลอน]

เข้าบ้านกลอนวอนให้ผู้ใหญ่สอน
เจอคำกลอนลงท้ายให้หิวโหย
พี่แจ๊คลงตรงคำนะสระโอย
น้อยต้องโกยหาตำราเอามาดู

ลองหาคำกว่าจะได้ใจสะท้าน
ไม่สงสารเด็กใหม่ให้หดหู่
วอนเมตตากันนานนานนะท่านครู
ช่วยสอนหนูน้อยบ้างอย่าร้างไกล

[hort39]

ขอตอบตามความจริงทุกสิ่งสรรพ์
เมื่อแรกนั้นเพราะเหงาอยู่เฝ้าบ้าน
ถูกรถชนขาเดี้ยงนอนเตียงนาน
เลยคิดอ่านเขียนกลอนเพื่อออนไลน์

คงเป็นเพราะบุพเพสันนิวาส
หรือว่าผมสะกดพลาดไม่ทราบได้
จึงพลัดหลงมาอยู่บ้านกลอนไทย
เลยติดใจในบทกลอนออนทุกวัน

 

[วลีลักษณา]

เพราะชอบอ่านชอบเขียนเรียนรู้กลอน
ทักษมนมาก่อนย้อนชวนฉัน
ได้พบมิตรอบอุ่นหนุนเนื่องกัน
เลยปักหลักพักมั่นในบ้านนี้...

อิๆๆ อื่นๆเหมือนทุกท่าน ค่ะ

[..ทักษมน..]

หลงทางเดินเพลินเซเล็บ*...เจอเวปกล้า
หลงทางมาบ้านกลอน...แบบอ่อนศิลป์
หลงทางรักพักเล่น...จัดเจนจินต์
หลงเธอรินไวน์ให้...กลับไม่ลง   

เจอ victoriasecret ...อยากเด็ดมาด
เจอระนาด..บรรเลง..เพลงรักหลง
เจออาจารย์ศรีอุดร...ก็อ่อนองค์
เจออนงค์ น้อย/hort/พิมฯ/อยากชิมลาง 

พิกุลแก้ว/กชนันท์ ....ไล่ทันยาก
เธอเก่งมาก/อุณากรรณ/ทอฝันอ้าง
ตะวันฉาย/ปลายฟ้า/ แจ๋ม.บอบบาง
ทุกนวลนาง MaxSim..ขอยิมตัว   

หนุ่มมังตรา rate R แพ้ มานพ
อรรถเศรษฐ น่าคบหรือน่าคั่ว
สุภาพบุรุษทรชน...ยังหม่นมัว
ที่น่ากลัวคือลุงปรางค์ โทร.ทางไกล   

พี่สายใยปากคม...ชมเหมือนว่า   
ทั้งเมฆา มารเงา...สู้เราไหว
เพียงกมล ป้าหมู...หนูห่วงใย
นะโมใจเหมือนฮกหลง..จงระวัง   

ยังเฝ้ารอกลอน p>boy อีกร้อยเรื่อง
รอต่อเนื่อง"พนมวัลย์"..ที่ฝันหวัง
Red poetจ๋า ทุกกลอน อยากอ้อนฟัง
คนที่ยัง..มิได้กล่าว...ตกข่าวจ้า ......

*ซาเล็บ =  cerlebity ..............(ขอไวน์.....หน่อยค่ะ...กำลังได้ที่....มึนค่ะ    )

[BuaJantra]

ผมเข้ามาบ้านกลอนเพื่อผ่อนพัก
มาเพราะรักกาพย์กลอนอักษรสาร
มาเพื่อหาความรู้ความชำนาญ
มาเพื่อความเบิกบานแห่งดวงใจ

ดั่งได้พบญาติสนิทมิตรสหาย
ได้ผ่อนคลายความเศร้า,เหงา,หวั่นไหว
พบผู้มีเมตตามาปลอบใจ
พบกวีและผู้ใหญ่ในบ้านกลอน

ทุกท่านมีน้ำใจให้อิ่ม,อาบ
ดั่งคอยฉาบราบเรียบระเบียบสอน
ให้เข้าใจเกณฑ์,กฏแห่งบทกลอน
ดั่งครูสอนจดจำเป็นตำรา

อันคะแนนที่ให้ได้ปลอบจิต
จากมิ่งมิตรจากครูรู้คุณค่า
นักกลอนเก่าท่านให้ด้วยเมตตา
เพื่อให้เธอก้าวหน้าอย่าเหลิงไฟ

แต่อย่าเพิ่งหลงผิดคิดว่าเก่ง
ควรจะเร่งศึกษาอย่าเหลวไหล
มาบ้านกลอนมิใช่เอาดีกรีไป
เธอจงให้แก้วพร่องต้องหมั่นเติม

มิใช่เอาดีเด่นมาเป็นใหญ่
ขอเพียงที่พักใจได้ริเริ่ม
แม้หนักนิดเบาหน่อยค่อยจูนเจิม
เพื่อส่งเสริมสรวงสวรรค์บ้านกลอนไทย

 

“ปรางค์  สามยอด”

....................

เพื่อโลกทักอักษรา ภาษากลอน

........................
...................