|
|
| 09 เมษายน 2010, 11:55:PM |
|
..ทักษมน..
|
 |
« ตอบ #1 เมื่อ: 09 เมษายน 2010, 11:55:PM » |
 ชุมชน
|
เมื่อเห็นฉันนั้นไม่ดีคิดตีจาก
เธอกลับพรากจากแต่ใจให้ขื่นขม
ทิ้งร่างกายเอาไว้ให้ชื่นชม
พร้อมอารมณ์ร้อนร้ายไว้ให้ดู
ไม่ให้เกียรติพูดเสียดสีไม่มีค่า
อวดศักดาข้าใหญ่ให้อดสู
เคารพรักไม่เหลือเอื้อเอ็นดู
ที่เหลืออยู่ให้กันนั้นคือกรรม (บทกลอนคุณอรรถเศรษฐ) |
|
|
|
|
|
| 10 เมษายน 2010, 12:08:AM |
|
..ทักษมน..
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 10 เมษายน 2010, 12:08:AM » |
ชุมชน
|
emo_06ขืนร่อนเร่พเนจรเที่ยวหมอนหมิ่น
ถิ่นสู่ถิ่นท่องเที่ยวเปลี่ยวใช่ใหม
รับอารมณ์เอมอิ่มยิ้มละไม
จะลอยล่องได้เท่าไรเมื่อใจจำ
emo_06ดูเหมือนสุขเป็นสุขไม่ทุกข์โศก
ไปตามโชควาสนาพาอิ่มหนำ
แต่ส่วนลึกร้องให้ใจเจ้ากรรม
สุขซ่อนช้ำอยู่ได้ทำไมมี
emo_06จงปล่อยว่างวางแอกที่แบกหนัก
เอามันปักพักลงไว้ตรงนี่
เลิกร่อนเรพเนจรก่อนคนดี
เอาอกพี่แอบอุ่นหนุ่นหัวนอน
emo_06ไม่ต้องไปที่ไหนให้หายเบื่อ
หยุดเป็นเหยื่ออารมณ์ข่มไว้ก่อน
โพระดกนกน้อยค่อยค่อยนอน
เช้าค่อยร่อนถลาสู้กับคู่เคียง
(กลอนคุณอรรถเศรษฐ) |
|
|
|
| 10 เมษายน 2010, 12:14:AM |
|
..ทักษมน..
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 10 เมษายน 2010, 12:14:AM » |
ชุมชน
|
emo_34อยู่เดียวดายกายหลับ...สัปงก
ตื่นตระหนกไหวหวั่น..ฝันว่าเสี่ยง
ไม่อาจเผื่อเชื่อใจ..คนใกล้เคียง
ขอแค่เพียงห่วงใย..ไม่ไปนาน
emo_34ไม่เคยลืมศาลา..ที่มาพัก
ทั้งเพื่อนรักเพื่อนเคียงเสียงประสาน
กลับห่างหายร้ายดี..หรือมีงาน
พอรอนรานปีกเจ็บ..มาเก็บกลัว
 "ขอบใจ"ที่มีอก...เคยพกช้ำ
นายไม่ซ้ำปรับทุกข์...ให้ซุกหัว
น้ำตาร่วงไหลหล่น...จนไม่ชัวส์
หน้าอกตัวคนเรียก...จะเปียกปอน
emo_34นกที่บินไปกับเรา...เค้าก็เจ็บ
แผลอักเสบหมดหวัง...ยังสังหรณ์
ฉันยิ้มแย้มแก้มอาบ...ซ่อนกาพย์กลอน
เหมือนละครจบไว...แต่ใจยัง |
|
|
|
|
|
| 10 เมษายน 2010, 02:04:AM |
|
Kotchanan
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 10 เมษายน 2010, 02:04:AM » |
ชุมชน
|
นั่นสินะ!! พี่แจ็คกี้หนีไปไหน
จึงปล่อยให้โพระดกตระหนกเอ๋ย
กางสองปีกล้า ล้า มากล่าวเปรย
เห็นก่อนเคยร่วมเคียงร้อยเรียงกานท์.
 |
|
|
|
|
|
|
| 10 เมษายน 2010, 08:47:AM |
วลีลักษณา
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 158
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 390
สร้อยศิลป์จินตกานท์ โดยวลีลักษณา
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 10 เมษายน 2010, 08:47:AM » |
ชุมชน
|
อ่านรำพัน หลายหน้า จนตาลาย
ซึ้งความหมาย ยามมด หลงรสหวาน
คล้ายว่าทรวง ขื่นขม แทบล่มลาญ
เมื่อถูกผลาญ เยื่อใย ไม่เลียวแล
แม่สาวน้อย กลอยใจ อาลัยนัก
หรือเจ็บหนัก รักหม่น จนเกิดแผล
หรือสัมพันธ์ ผันวน จนเปลี่ยนแปร
ฉันใดแน่ หนอเจ้า ไม่เข้าใจ
อยากปลอบใจ สาวน้อย แม่ร้อยชั่ง
จะให้หวัง รุมเร้า เศร้าไฉน
พี่แจ็คคง อยู่ห่าง หนทางไกล
คงจะไร้ เวลา มาต่อกลอน
อิๆๆ..ไม่รู้แซวใคร งง ค่ะ |
|
|
|
| 10 เมษายน 2010, 10:21:AM |
บ้านกลอนไทย
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 533
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 962
จิ๊กโก๋...กำลังจะโตเป็นหนุ่ม ฮ่าๆ
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 10 เมษายน 2010, 10:21:AM » |
ชุมชน
|
 เอาดอกไม้มาเยี่ยมครับ..  |
|
|
|
|
|
| 10 เมษายน 2010, 12:31:PM |
|
p^boy
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: 10 เมษายน 2010, 12:31:PM » |
ชุมชน
|
แวะอ่านกลอนวอนกล่าวที่เล่าอ้าง
ดูมันช่างวุ่นวายและสับสน
มีเรื่องราวมากมายมาปะปน
สุดจะค้นปมปัญหาออกมาคลาย
มีเรื่องราวอันใดใคร่อยากรู้
ถึงไม่อยู่ให้เห็นทำเป็นหาย
หรือพี่แจ๊คจะมีอันตราย
หรือวุ่นวายการงานขี้คร้านมา
อย่างไรก็ส่งข่าวคราวมาบ้าง
อย่าได้ร้างหลบลี้หลีกหนีหน้า
หลายคนเขาคิดถึงอย่าพึ่งลา
รีบกลับมาไวไวอย่าให้คอย
|
|
|
|
|
|
|
| 10 เมษายน 2010, 01:10:PM |
|
สุภาพบุรุษทรชน
|
|
« ตอบ #13 เมื่อ: 10 เมษายน 2010, 01:10:PM » |
ชุมชน
|
ได้ยินไหมมีใครเขาเศร้าโศก
ยังเปียกโชกน้ำตามาเป็นสาย
ฝากถ้อยความอ่อนไหวให้พี่ชาย
คือความหมายว่าเศร้ายังเฝ้าคอย
เธออยู่ไหน
...?
ทำไม..มองดูเศร้าและเหงาหงอย
มองหาใครหัวใจใยเลื่อนลอย
น้ำตาคอยคล้อยหลังตายทั้งเป็น
หรือพี่แจ๊คทำเธอเพ้อว้าวุ่น
ความอบอุ่นลุ้นมาว่าไม่เห็น
ไปอยู่ไหนหรือเมาเช้าจรดเย็น
หรือทุกข์เข็ญหมองหม่นผจญมาร
ทักษมนสับสนปนร้องไห้
ก่อกองทราย..หาดเหงาคนเล่าขาน
ทะเลคลั่ง..คนบ้า..กว่าวันวาน
เสียงครวญคราง..ซมซานจากบ้านกลอน
.........................................
 |
"รักษาตัวไม่เท่าไหร่..รักษาใจไม่ได้เลย"
|
|
|
| 12 เมษายน 2010, 10:56:AM |
|
attaset
|
|
« ตอบ #14 เมื่อ: 12 เมษายน 2010, 10:56:AM » |
ชุมชน
|
แจ็คอยู่ไหน...มนอยู่นี่...ที่ลากขา
อย่าคิดคดหลบหน้า...ตาสมร
หวิวหวิวหวั่น...หวาดหวาดไหว...ใจอาวรณ์
กลับบ้านก่อน ณ.ที่รัก...(จาก)ทักษมณ
|
|
|
|
|
|
|
| 12 เมษายน 2010, 04:16:PM |
|
attaset
|
|
« ตอบ #16 เมื่อ: 12 เมษายน 2010, 04:16:PM » |
ชุมชน
|
จะไปไหนไปด้วย...ช่วยสองร้อย
หวังเพียงน้อย หน่อยนิด...ในจิตฉัน
จะอบอุ่น เย็นร้อน...ต่อกลอนกัน
ก็ไม่พรั่น หวั่นไหว...ให้มีเธอ
จะอยู่นานอยู่ไหน...อยู่ได้หมด
ยอมรับกฎที่ท่าน...นั้นเสนอ
เบื่อเมื่อไหร่บอกมา...นะจ้ะเธอ
เพียงอย่าเผลอลืมคนรอ...ก็แล้วกัน
|
|
|
|
|
|
|
|
