ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

อันความรัก ชักพา ให้ตาบอด
ตามอ้อนออด สอดส่าย สลายหนัก
ยิ่งวู่วาม งามงอน ยิ่งผ่อนพักตร์
ตามตื้อนัก รักสิ้น ดิ้นหลุดไป

แม้วาดฝัน หวั่นหวาด คงวาดเก้อ
ใจลอยเบลอ เพ้อพร่ำ ระกำไหม
ยิ่งไขว่คว้า ยิ่งลี้ หนีจากไกล
ความรักไย เป็นเช่นนี้ ฤดีท้อ

เตรียมถักทอ ก่อการ ผสานศิลป์
ยังโบยบิน จากลา ระอาหนอ
เจ็บจิตจัง นั่งเศร้า เข้าซุกคอ
กรรมใดก่อ ขอใช้ ในชาตินี้

จะไม่หนี หน้าหลบ จบที่ฉัน
ถึงจาบัลย์ เพียงไหน ไม่หลบหนี
ใช้ให้หมด ปลดปล่อย พลอยยินดี
แม้เป็นหนี้ กี่ชาติ ขอขาดกัน

โบกมือลา ตาหลับ พับลงแล้ว
ใจแน่แน่ว ดังคาด มิหวาดหวั่น
สวรรค์ล่ม จมหาย สลายพลัน
รอคืนวัน มั่นรักแท้ เพียงแค่เธอ
พันทอง
๒๕/๐๒/๕๖

[บ้านริมโขง]

รักแสลง

คนถึงหลอกปอกปลิ้นสิ้นสวาท
เพราะไม่อาจอยู่เคียงเรียงเสนอ
ให้รักล้นคราครั้งดั่งละเมอ
คล้ายว่าเพ้อเผลอไผลเหมือนไม่มอง

แท้ตานางฟางฝ้าเหมือนตาบอด
ถูกรักหยอดตาดำให้ช้ำหมอง
รักกดทับสับซ้ำจนน้ำนอง
ตาพันทองเลยปิดยามคิดรัก

เพิ่งรู้ว่ายามใดได้สุขปลื้ม
ไม่อาจลืมตามองจ้องสลัก
ไม่เห็นหน้าใครสนองมาร้องทัก
ตามืดนักหลักหลุดต้องทรุดครวญ

ขอเป็นคนตาสวยช่วยมองเห็น
รักกระเด็นช่างมันไม่ปันส่วน
รักไม่มีดีล้ำแม่ลำดวน
รักทุกส่วนล้วนแสลง..แทงตาดำ..

"บ้านริมโขง"

[D]

ฯลฯ

โบกมือลา ตาหลับ พับลงแล้ว
ใจแน่แน่ว ดังคาด มิหวาดหวั่น
สวรรค์ล่ม จมหาย สลายพลัน
รอคืนวัน มั่นรักแท้ เพียงแค่เธอ
พันทอง
๒๕/๐๒/๕๖

ฉันเกิดช่วง ดวงจอด บอดสนิท
ม่านฟ้าปิด สิทธิ์หมด อดเผยอ
แต่ความรัก สักหน มิค้นเจอ
แล้วไหงเธอ เผลอทัก มักรักมี

ฉันขับขาน หวานใส ด้วยใจซื่อ(บื้อ)
วอนอย่าถือ คือเดา เอานะนี่
ฉันเข้าใจ ถูกเปล่า น่าเข้าที
(คน)ขายลอตเตอรี่ มีความรัก มิยักรู้

"ดิน"

[panthong.kh]

รักแสลง

คนถึงหลอกปอกปลิ้นสิ้นสวาท
เพราะไม่อาจอยู่เคียงเรียงเสนอ
ให้รักล้นคราครั้งดั่งละเมอ
คล้ายว่าเพ้อเผลอไผลเหมือนไม่มอง

แท้ตานางฟางฝ้าเหมือนตาบอด
ถูกรักหยอดตาดำให้ช้ำหมอง
รักกดทับสับซ้ำจนน้ำนอง
ตาพันทองเลยปิดยามคิดรัก

เพิ่งรู้ว่ายามใดได้สุขปลื้ม
ไม่อาจลืมตามองจ้องสลัก
ไม่เห็นหน้าใครสนองมาร้องทัก
ตามืดนักหลักหลุดต้องทรุดครวญ

ขอเป็นคนตาสวยช่วยมองเห็น
รักกระเด็นช่างมันไม่ปันส่วน
รักไม่มีดีล้ำแม่ลำดวน
รักทุกส่วนล้วนแสลง..แทงตาดำ..

"บ้านริมโขง"

ถึงรักหลอก ปอกปลิ้น ไม่สิ้นรัก
ถึงปากหนัก อย่างไร ใจถลำ
ถึงหางตา ไม่แล อาจแค่ช้ำ
ถึงระกำ อย่างไร ใจมั่นคง

อันฤทธิ์รัก ปักตำ ช้ำดวงจิต
ทั้งปล่อยพิษ ลงสู่ ผู้ประสงค์
ให้เซ่อซ่า บ้าใบ้ ใจพะวง
มึนงวยงง ปลงไม่ตก หัวอกพัง

หากมาเป็น ตาสวย ช่วยมองเห็น
กลัวกระเซ็น กระสาย ถึงหงายหลัง
กลัวยับเยิน เกินอ้าง ช่างบิดบัง
ใจภินท์พัง กว่าเก่า เข้าซุกกาย

จึงขอรัก ภักดิ์พร้อม ยอมตาบอด
จึงขอกอด แขนเกี่ยว ทุกเสี้ยวหมาย
จึงขอรัก ปักจิต มิคิดคลาย
จึงขอร่าย มนต์รัก สลีกเกลียว
พันทอง
๒๕/๐๒/๕๖

[ไพร พนาวัลย์]

          

อันความรักทำให้คนตาบอด
จะไปรอดหรือไม่ต้องใจสู้
พี่จะเป็นดวงตาให้โฉมตรู
เพื่อจะดูทางเดินให้เพลินใจ

แต่ตัวน้องต้องช่วยตัวพี่บ้าง
คนละอย่างต่างกรรมต้องทำได้
น้องตาบอดพี่หูหนวกคิดบวกไป
เพื่ออยู่ใกล้ชิดกันทุกวันคืน

“ไพร พนาวัลย์”
 

ไม่ได้ยินเสียงแตรเปิดไล่ โดนแซงอีกแล้ว...

[Thammada]

ปาฏิหาริย์ แห่งหัวใจ ไม่บรรจบ
จึงได้พบ เพียงเงา เท่าขมขื่น
คว้าสายลม ล้มทรุด ทั้งจุดยืน
น้ำตาตื่น รินรด เพื่อจดจำ

โลกสีรุ้ง ลอยลา ฟ้าก็หม่น
เหมือนท่วมท้น ธาตุทุกข์ ที่ลุกล้ำ
เหนื่อยและท้อ ต่อหน้า ชะตากรรม
เมื่อเจ็บช้ำ ด้วยเล่ห์รัก ปักทรวง

เป็นพิษภัย ไหม้เหมือน สะเทือนทั่ว
ซึมสลัว สลับร้อน และหนักหน่วง
หลงเป็นปลื้ม ดื่มด่ำ กับคำลวง
ดิ่งเหวห้วง แห่งตน คนเดียวดาย
..
หนึ่งในบท เรียนร้อน เมื่อสอนเศร้า
เพื่อให้เรา รู้ว่า ฟ้าสลาย
ต้องกลับฟื้น ตื่นใส ให้พริ้มพราย
ไม่มีสาย สุดสร้าง เส้นทางรัก


"มาขอมั่วกระทู้พี่พันหน่อยครับ"

ธรรมดา

[รัตนาวดี]

 

...มาพบรัก แปลกมาก ไม่อยากบ่น
หน้ามืดจน ใครเห็น เป็นต้องทัก
เหมือนคนบ้า ครานี้ ที่เป็นหนัก
นโยบาย ความรัก หลงควักใจ...

...เหมือนตาบอด แล้วหนอ หูก็หนวก
รวมทั้งบวก ความเซ่อ เพ้อรักใหญ่
แม้มิได้ เชยชิด ยังคิดไป
ฝันเลอะเทอะ เกินใคร เรื่องไม่ควร...

...มิได้หวัง สิ่งใด ในชีวิต
นอกจากจิต รักฝัน ให้ปั่นป่วน
รักที่ใจ ใฝ่หา ตีตราตรวน
แม้ต้องครวญ เรียกหา ตาบอดตาม...

รัตนาวดี
 

<a href="http://www.youtube.com/v/7OpRujPr74Q&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/7OpRujPr74Q&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[khuadkao]

ถึงขวดแว่นตาใส่ตาไม่บอด
ยามรักยอดตาเยี่ยมเอี่ยมอร่าม
เพราะมองเห็นคนรักเธอจักงาม
ตาในยามรักเห็นเป็นเช่นนั้น

คนตาบอดย่อมที่มีรักได้
อยู่ที่ใจพร้อมพรักมีรักมั่น
ขวดตามองไม่แม่นแว่นยืนยัน
แต่สำคัญที่ใจได้เห็นรัก

[panthong.kh]

ฯลฯ

โบกมือลา ตาหลับ พับลงแล้ว
ใจแน่แน่ว ดังคาด มิหวาดหวั่น
สวรรค์ล่ม จมหาย สลายพลัน
รอคืนวัน มั่นรักแท้ เพียงแค่เธอ
พันทอง
๒๕/๐๒/๕๖

ฉันเกิดช่วง ดวงจอด บอดสนิท
ม่านฟ้าปิด สิทธิ์หมด อดเผยอ
แต่ความรัก สักหน มิค้นเจอ
แล้วไหงเธอ เผลอทัก มักรักมี

ฉันขับขาน หวานใส ด้วยใจซื่อ(บื้อ)
วอนอย่าถือ คือเดา เอานะนี่
ฉันเข้าใจ ถูกเปล่า น่าเข้าที
(คน)ขายลอตเตอรี่ มีความรัก มิยักรู้

"ดิน"

เกิดมาช่วง ดวงจอด จึงบอดใบ้
เกิดมาช่วง ทำใจ ให้อดสู
เกิดมาแล้ว ต้องหม่น ทนหนอตู
เกิดมาสู้ วิบาก ซ้ำซากจัง

ขอยืนหยัด จัดไป อย่าให้เสีย
แขนไม่เพลี้ย ขาไม่ง่อย ต้องคอยหวัง
แค่ตาบอด ยังดี มีสตังค์
เล่นตนตรี แต่ละครั้ง นั่งนับเงิน
พันทอง
 

[ปู่ริน]

ความรักน้องแสนล้ำค่าแต่ตาบอด
แสนสุดยอดปรับเปรียบเทียบเขาเขิน
รักเท่าฟ้ามหาสมุทรมิให้เดิน
แสนเพลิดเพลินกล่อมเห่ทุกเวลา

มิให้ทำสิ่งใดให้เคืองขุ่น
แม่เนื้ออุ่นนอนนั่งยังเวหา
อยู่ที่บ้านหลังใหญ่สูงเทียมฟ้า
ยังมีข้าทาสรับใช้ตลอดกาล

ยามน้องกินพี่ชายจะตักป้อน
ถึงยามนอนมีเตียงทองรองประสาน
มีดนตรีปี่พาทย์ฟังตามต้องการ
แม้นนงคราญตาบอด...กอดทั้งคืน..

                       ริน ดอนบูรพา
                             ๒๖ ก.พ. ๕๖

[panthong.kh]

          

อันความรักทำให้คนตาบอด
จะไปรอดหรือไม่ต้องใจสู้
พี่จะเป็นดวงตาให้โฉมตรู
เพื่อจะดูทางเดินให้เพลินใจ

แต่ตัวน้องต้องช่วยตัวพี่บ้าง
คนละอย่างต่างกรรมต้องทำได้
น้องตาบอดพี่หูหนวกคิดบวกไป
เพื่ออยู่ใกล้ชิดกันทุกวันคืน

“ไพร พนาวัลย์”
 

ไม่ได้ยินเสียงแตรเปิดไล่ โดนแซงอีกแล้ว...

ถึงความรัก จะบอด ยอดนักสู้
ถึงร้องกู่ ก้องโลก อย่าโศกฝืน
ต้องมั่นไว้ ในรัก จักยั่งยืน
สุขสดชื่น จริงแท้ แค่ได้รัก

ถ้าหูหนวก บวกตาบอด อยู่รอดได้
ขอเป็นใจ นำทาง เข้าอย่างหนัก
พี่ตาดี น้องใจแกร่ง แข็งแรงนัก
คอยฟูมฟัก จนแก่ รักแน่นอน
พันทอง

[panthong.kh]

ปาฏิหาริย์ แห่งหัวใจ ไม่บรรจบ
จึงได้พบ เพียงเงา เท่าขมขื่น
คว้าสายลม ล้มทรุด ทั้งจุดยืน
น้ำตาตื่น รินรด เพื่อจดจำ

โลกสีรุ้ง ลอยลา ฟ้าก็หม่น
เหมือนท่วมท้น ธาตุทุกข์ ที่ลุกล้ำ
เหนื่อยและท้อ ต่อหน้า ชะตากรรม
เมื่อเจ็บช้ำ ด้วยเล่ห์รัก ปักทรวง

เป็นพิษภัย ไหม้เหมือน สะเทือนทั่ว
ซึมสลัว สลับร้อน และหนักหน่วง
หลงเป็นปลื้ม ดื่มด่ำ กับคำลวง
ดิ่งเหวห้วง แห่งตน คนเดียวดาย
..
หนึ่งในบท เรียนร้อน เมื่อสอนเศร้า
เพื่อให้เรา รู้ว่า ฟ้าสลาย
ต้องกลับฟื้น ตื่นใส ให้พริ้มพราย
ไม่มีสาย สุดสร้าง เส้นทางรัก


"มาขอมั่วกระทู้พี่พันหน่อยครับ"

ธรรมดา

ปาฏิหาริย์ ดังใจ ได้มาพบ
ไม่อยากจบ ก่อนจาก ฝังรากหนัก
อารมณ์ปรวน แปรไป ฤทัยชัก
อารมณ์รัก ปักแน่น ถึงแก่นทรวง

โลกสีสวย รวยรุ่ง จรุงฟ้า
ประดับดา ริกา นภาสรวง
ระยิบวิบ วาววับ จับแดดวง
เวหาหาว พราวพ่วง ช่วงภิรมย์

จะหนึ่งบท รสรัก สลักแน่น
ฤดีแทน แม้นใคร ใดเหมาะสม
เมฆสีนวล ตรวญใคร่ ดั่งไฟพรม
กลิ่นลอยลม ผสมพร้อม กล่อมทั้งคืน
พันทอง

[ดอกไม้กลางสายลม]

 รักเอ๋ยช่างระทม     รักขื่นขมในหัวใจ
เจ็บปวดร้าวฤทัย    เมื่อรักไปไม่กลับคืน

  น้ำตาหลั่งไหลริน   ยามรักสิ้นดั่งสิ้นใจ
เมื่อรักปักหัวใจ      ยากที่ใครจะลืมเลือน

[/font] [/size][/color]

[panthong.kh]

 

...มาพบรัก แปลกมาก ไม่อยากบ่น
หน้ามืดจน ใครเห็น เป็นต้องทัก
เหมือนคนบ้า ครานี้ ที่เป็นหนัก
นโยบาย ความรัก หลงควักใจ...

...เหมือนตาบอด แล้วหนอ หูก็หนวก
รวมทั้งบวก ความเซ่อ เพ้อรักใหญ่
แม้มิได้ เชยชิด ยังคิดไป
ฝันเลอะเทอะ เกินใคร เรื่องไม่ควร...

...มิได้หวัง สิ่งใด ในชีวิต
นอกจากจิต รักฝัน ให้ปั่นป่วน
รักที่ใจ ใฝ่หา ตีตราตรวน
แม้ต้องครวญ เรียกหา ตาบอดตาม...

รัตนาวดี
 

http://www.youtube.com/watch?v=7OpRujPr74Q

พิการรัก ปักลึก นึกแล้วท้อ
พิการใจ ใครหนอ จักขอห้าม
พิการจิต คิดมาก ยากติดตาม
พิการข้าม เดือนปี มีแต่ตรม

ยิ่งรักล้น บ่นใบ้ ใจเป็นห่วง
ต้องตักตวง ห้วงรัก มักไม่สม
ถูกยื้อแย่ง แบ่งรัก จักระทม
หนึ่งชายชม หญิงสอง นองน้ำตา

จะเอ่ยเอื้อน เตือนตน ทนข่มจิต
ได้แต่คิด พิษแทรก แปลกหนักหนา
อุราร้าว คราวนี้ มิปรีดา
ยากหนักหนา พาหวั่นไหว ช้ำใจจัง
พันทอง
 

[panthong.kh]

ถึงขวดแว่นตาใส่ตาไม่บอด
ยามรักยอดตาเยี่ยมเอี่ยมอร่าม
เพราะมองเห็นคนรักเธอจักงาม
ตาในยามรักเห็นเป็นเช่นนั้น

คนตาบอดย่อมที่มีรักได้
อยู่ที่ใจพร้อมพรักมีรักมั่น
ขวดตามองไม่แม่นแว่นยืนยัน
แต่สำคัญที่ใจได้เห็นรัก

ใช้ตามอง จ้องจับ มิหลับไหล
ใช้สายตา มองใคร ให้ตระหนัก
ใช้สายจิต ชิดชื่น มิฝืนรัก
ใช้สายใย แห่งรัก ปักฤดี

แม้ตาบอด ขอให้ ใจอย่าบอด
รักสวมกอด กันไว้ อย่าหน่ายหนี
เอื้ออาทร ต่อกัน นั้นควรมี
สุขเปรมปรีดิ์ นะคุณ อบอุ่นใจ
พันทอง

[panthong.kh]

ความรักน้องแสนล้ำค่าแต่ตาบอด
แสนสุดยอดปรับเปรียบเทียบเขาเขิน
รักเท่าฟ้ามหาสมุทรมิให้เดิน
แสนเพลิดเพลินกล่อมเห่ทุกเวลา

มิให้ทำสิ่งใดให้เคืองขุ่น
แม่เนื้ออุ่นนอนนั่งยังเวหา
อยู่ที่บ้านหลังใหญ่สูงเทียมฟ้า
ยังมีข้าทาสรับใช้ตลอดกาล

ยามน้องกินพี่ชายจะตักป้อน
ถึงยามนอนมีเตียงทองรองประสาน
มีดนตรีปี่พาทย์ฟังตามต้องการ
แม้นนงคราญตาบอด...กอดทั้งคืน..

                       ริน ดอนบูรพา
                             ๒๖ ก.พ. ๕๖

ขนาดนั้น เลยเหรอ เออเข้าท่า
รีบมาหา เร็วไว อย่าให้ขื่น
วาดวิมาน ผ่านฟ้า ท้าหยัดยืน
มิกล้ำกลืน คืนเปลี่ยว ทุกเสี้ยวปอง

ยามจะกิน กินเกลี้ยง เลี้ยงไหวเหรอ
จานเบ้อเร่อ ชัดหมด ซดแสนคล่อง
ขอหมูหัน อีกตัว อย่ามัวมอง
จัดมากอง ตรงหน้า ช้าอยู่ไย
พันทอง

[toshare]

...ความรักส่องสว่างแล้.....นัยนา
ไป่ปล่อยเขลาแค่หา.........ใฝ่หล้า
ความหลงแน่นำมา...........ตาบอด
กระบี่ปัญญาท้า...............ขจัดสิ้นตัณหา

[panthong.kh]

ตัณหาราคะล้วน      มากมี
เจ็บจิตสะกิดที        ระห้อย
ยามรักมักสุขี          จริงเอ่ย
เกินกว่าจักเศร้าสร้อย   ทิ่มทั้งนัยตา

ยามชังนั่งอยู่ใกล้     ฤๅถาม
เหมือนดั่งดังนางราม   บ่รู้
ปัญญาก็เป็นตาม      จิตสั่ง
มุทะลุดุผู้      อื่นนั้นระอา

หันมาเตือนเพื่อนพ้อง  จงฟัง
รักดั่งโคถึกขัง   เผ่นสู้
มิสมข่มจิตพัง    ชนดะ
คิดถี่ถ้วนควรกู้  ยับยั้งเถิดใจ
พันทอง

[ไผ่เดียวดาย]

ไม่มีทาง จะคว้าใจ หรือใช้รัก
แต่จมปลัก ดื้อดึงดัน ฝันไปต่อ
ไม่มองทาง ว่าตันแล้ว แห้วยืนรอ
แต่ยังขอ ยืนตรงนี้ ที่เดียวดาย

เธอรักเขา สิ่งที่เห็น ใช่เป็นอื่น
ทนขมขื่น หวังในใจ ไม่สลาย
รอเธอนั้น โดนเขาทิ้ง อิงนิยาย
แต่สุดท้าย เป็นแค่ฝัน วันแต่งงาน

กลายเป็นคน ที่ตาบอด ทอดความรัก
แต่โดนผลัก รักไม่เห็น เป็นสงสาร
จำใจจาก ทั้งยากเย็น เป็นวันวาน
เดินเลยผ่าน แบกความช้ำ กับทำใจ

[น้อยใจยา]

ความรักทำคนตาบอดช่างน่าขัน
ความรักมันจะคู่ควรล้วนไฉน
รักคือรักทำตามืดได้เช่นไร
ขันใครๆ มักกล่าวตู่ดูสิเออ

จนถึงวันพี่นั้นได้เจอเจ้า
เหมือนยาสั่งเร้าใจให้พี่เผลอ
ไม่สนใจโลกหล้าด้วยรักเธอ
นี่น่ะเหรอตามืดมัวที่กลัวกัน..

น้อยใจยา