ไม่รู้เลย..ฉันเป็นอะไรนะวันนี้
คิดถึงเธอคนดี..ทุกทีมันแทบจะร้องไห้
ทั้งที่วันก่อนๆก็ยังไม่เห็นจะเป็นอะไร
แต่วันนี้ทำไม..คิดถึงจนแทบจะร้องไห้ออกมา

อาจเป็นเพราะว่า..เราไม่ได้คุยกันหลายวัน
เพราะก่อนหน้านั้น..เราสองคนเคยคุยกันจนลืมไปเลยว่า
นั่นมันกี่โมงกี่ยามกันแล้วนะเวลา
บางครั้งก็เกือบเช้าเลยน่ะ..กว่าจะเข้านอนไป

วันนี้ได้มาเจอกับเธออีกครั้ง
ดีใจได้คุยกันแล้ว..แต่น้ำตาทำไมมันหลั่งออกมาได้
แต่ได้คุยแค่ไม่นานเอง..เธอก็บอกว่าจะไป
พูดแบบนี้อีกแล้ว.."เราคงจะไม่ได้เจอกันอีกหลายวันนะ"

ได้โปรดเถอะนะเธอคนดี
ช่วยกอดฉันคนนี้หน่อย..ที่รักจ๋า
ไม่ใช่ว่าไม่ให้ไป..แต่อยากกอดไว้เพื่อยื้อเวลา
เพราะกว่าเธอจะมา..ฉันคงคิดถึงแทบบ้าเลยคนดี

ก็ไม่รู้เหมือนกัน..วันนี้ฉันเป็นอะไรนะ
แต่ฉันคิดว่า..ฉันคงคิดถึงเธอมากเกินไปสินี่
ไม่อย่างนั้นคงไม่เกิดอาการแบบนี้
อยากบอกเธอให้ฟังอีกที..คิดถึงคนดีแทบขาดใจ


 

คิดถึงมากมายเหลือเกิน
จะกิน จะนั่ง จะเดิน มันก็ยังคิดถึง
แม้นอนหลับ..ยังจะเก็บเอาไปฝันเฝ้ารำพึง
ไม่มีเลยสักวันนึงที่จะไม่คิดถึงเทอ

คิดถึงคนดีแทบขาดใจ
รู้บ้างไหม..มีคนเป็นห่วงอยู่เสมอ
จะทำอะไร..หัวใจก็มีแต่ภาพเทอ
เทออยู่ไหนให้รีบกลับมาหาฉันนะเออ..ฉันยังรอเทออยู่ที่เดิม

คิดถึง..คิดถึง..คิดถึง
ใจดวงนี้ดวงหนึ่ง..เฝ้าใฝ่หา
รอคนดีคนเดิม..ให้กลับมา
ที่รักจ๋า..กลับมาไวไวนะ.คิดถึงจัง

ซาตานน้อยขอแจมด้วยคนน่ะ

คิดถึงเธอจัง...คนดี

อยู่ห่างอย่างนี้...ยิ่งหวั่นไหว

ไม่รู้นานเท่าไหร่จะได้กลับไป

กลัวว่าระยะทางไกล..จะทะให้เธอหมดรักกัน

ย้ำเตือนบ้างนะ..ยามอ่อนล้า

ส่งข่าวบ้างน่ะทุกคราว่ายังมีฉัน

ต้องการความรักจากเธอ..ย้ำเตือนความผูกพัน

ไม่อย่างอยู่อย่างไหวหวั่น กลัวขาดใจ...