| 11 กรกฎาคม 2014, 12:59:AM |
|
|
|
| 11 กรกฎาคม 2014, 09:27:AM |
|
|
|
| 11 กรกฎาคม 2014, 10:53:AM |
|
|
|
| 11 กรกฎาคม 2014, 02:08:PM |
|
muneenoi
|
 |
« ตอบ #3 เมื่อ: 11 กรกฎาคม 2014, 02:08:PM » |
 ชุมชน
|
อ้างจาก "พันทอง" ข้างบน...
"อัตตา หิ กิระ ทุททะโม"
องค์พุทโธตรัสย้ำทำไฉน
"ตนนั่นแล ฝึกยาก มากกว่าใด"
เพราะหทัยยึดมั่นอนันตา
มักดื้อดึงขึงปักสลักแน่น
หลงตนแม้นแสนดีมีคุณค่า
เพราะเชื้อร้ายนายจิตอวิชชา
สู่โมหาพาหลงทะนงตน
หากชนะตัวได้ในการฝึก
จึงจารึกว่ายอดเมื่อคลอดผล
ได้ภิญโญโสภิตประสิทธิ์ชน
เป็นยอดคนยอดปราชญ์ชาติเมธี
"มุนีน้อย" |
แต่งกลอนเพราะใจรัก
หนักใจเพราะตัณหา
เหว่ว้าเพราะฟุ้งซ่าน
สำราญด้วยพระธรรม..
|
|
|
| 11 กรกฎาคม 2014, 04:11:PM |
|
|
|
| 14 กรกฎาคม 2014, 10:45:AM |
|
❀ทะเล้น..กวี บทพิเศษ❀
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 14 กรกฎาคม 2014, 10:45:AM » |
ชุมชน
|
อ้างจาก "พันทอง" ข้างบน...
"อัตตา หิ กิระ ทุททะโม"
องค์พุทโธตรัสย้ำทำไฉน
"ตนนั่นแล ฝึกยาก มากกว่าใด"
เพราะหทัยยึดมั่นอนันตา
มักดื้อดึงขึงปักสลักแน่น
หลงตนแม้นแสนดีมีคุณค่า
เพราะเชื้อร้ายนายจิตอวิชชา
สู่โมหาพาหลงทะนงตน
หากชนะตัวได้ในการฝึก
จึงจารึกว่ายอดเมื่อคลอดผล
ได้ภิญโญโสภิตประสิทธิ์ชน
เป็นยอดคนยอดปราชญ์ชาติเมธี
"มุนีน้อย" เรื่องฝึกตน ไม่ยากดอก จะบอกให้
คุมกายใจ มิให้ใคร่ ไปไหลหลง
มีสติ ตั้งแลอยู่ รู้มั่นคง
สงเคราะห์ลง ตรงธัมมะ วิจะยะ
แม้กายเรา ดำเนินไป ในเบียดเบียน
พึงถอนเปลี่ยน เพียรเพิกถอย ให้คล้อยหนี
อกุศล วจีกาย ที่ไม่ดี
ทรงอยู่ที่ สำรวมกาย และวาจา
ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่พรากทรัพย์ คนรักใคร
เห็นค่าใน ชีวิตเขา เท่าเราหนา
แม้ทรัพย์สิน คนรักเขา อย่าพรากมา
คงคุณค่า อยู่ข้างเขา เรายินดี
อันมิจฉา วาจา ว่าพร้ำเพ้อ
พูดเพ้อเจ้อ พูดส่อเสียด ควรเว้นหนี
มีแต่คำ แห่งวาจา รื่นฤดี
ถ้อยวจี ไม่มีคำ พูดพกลม
พึงตั้งจิต คิดแล ให้กุศล
ไม่หลงตน มัวเมา เคล้าเสพย์สม
ซึ่งสุรา และเมรัย ให้เศร้าตรม
เลิกบ้าข่ม บ่มทรัพย์เลี้ยง พ่อแม่เรา
....... ว่าด้วยการอบรมกายและวาจา .......
อันทางใจ ให้อบรม บ่มที่จิต
เพียรตรึกคิด ปิดปรุงแต่ง อกุศล
สุขเกิดรู้ ดับก็รู้ ไม่เสพย์ปรน
ทำให้ตน เป็นเพียงแค่ ผู้แลอยู่
แม้รักโลภ โกรธหลง ตั้งตรงจิต
ก็รู้ผิด ไม่เสพย์ติด จิตแลรู้
แม้มันเกิด หรือว่าดับ ก็แค่ดู
พึงแลรู้ ตัวทั่วพร้อม ไม่น้อมตาม
นึกถึงธรรม ตามให้รู้ สิ่งที่เกิด
เมื่อเพลินเพลิด นิวรณ์ห้า กันล้นหลาม
ก็ให้รู้ ว่ามันเกิด อยู่ทุกยาม
เพียรไตร่ถาม หาที่มา อย่าละเลย
กำหนดเชย รู้เห็นมัน อันทุกข์นั้น
วิเคราะห์ทัน เห็นสมุ- ทยะเผย
แล้วจึงละ ที่เหตุนั้น จนคุ้นเคย
นิโรธเกย ขึ้นฝั่งด้วย เรือมรรคา
เห็นตามจริง ว่านี่รูป หรือนี่นาม
ขันธ์แยกตาม หน้าที่มัน ไม่กังขา
แยกเป็นกอง แจ้งทะลุ สังขารา
ไม่ใคร่พา นามรูป สิ้นชาติพลัน
....... ว่าด้วยการอบรมจิต .......
|
|
|
|
|
| 14 กรกฎาคม 2014, 01:46:PM |
D
นักรบทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3313
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 3,894
ขอขอบพระคุณทุกภาพจาก Internet & Youtube ค่ะ
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 14 กรกฎาคม 2014, 01:46:PM » |
ชุมชน
|
|
|
|
|
| 14 กรกฎาคม 2014, 08:59:PM |
|
|
|
| 15 กรกฎาคม 2014, 08:33:AM |
D
นักรบทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3313
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,894
ขอขอบพระคุณทุกภาพจาก Internet & Youtube ค่ะ
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 15 กรกฎาคม 2014, 08:33:AM » |
ชุมชน
|
ก็อปเขามาข้อความงามระยิบ
แวววับวิบหยิบปร๋อก็วางส่ง
เรื่องวัดวาอารามฉันคร้าม,ปลง
เจอแต่สงฆ์ส่งเดชก่อเหตุพราว
ผ่านดีกว่าเรื่องพระขอละเว้น
ทั้งเรื่องชีเรื่องเถรเกรงเป็นข่าว
แค่เขียนกลอนรอนแรมแจมบางคราว
ไปขอข้าวสมภารประจานเรา
เดินตัวหงอคอตกโอ้อกเอ๋ย
มิน่าเลยมาวัดหมายปัดเป่า
โพนทะนาว่ายันมิบรรเทา
ขอทานเอาสบายใจใต้สะพานลอย  "ดิน" |
|
|
|
| 15 กรกฎาคม 2014, 11:29:AM |
|
|
|
| 15 กรกฎาคม 2014, 01:04:PM |
รพีกาญจน์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3482
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 3,752
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 15 กรกฎาคม 2014, 01:04:PM » |
ชุมชน
|
อ้างจากสองคนข้างบน
ใจละเหี่ยเงี่ยฟังหลังวิหาร
เจ้าสมภารพันตูสู้สุดสอย
ฟันฉับฉับกับโยมประโคมพลอย
จนล่าถอยขี้มูกโป่งลงกุฏี
ก็ข้าวเบือเหลือกินบิณฑบาต
เทกองถาดตากแห้งแดงดำปี๋
ข้าวขาวยวงหวงไว้ทำไมมี
เอาให้ชีเลี้ยงดูหมูหมาแมว
กามร้อนเร่าเก่ากรังฝังดวงจิต
บรรพชิตพิสุทธิ์ผุดผ่องแผ้ว
ลดละเลิกเบิกธรรมจำจากแจว
รักห่างแห้วโทษปลงลงที่ดิน
มัคนายกตกใจเมื่อได้เห็น
เด็กทะเล้นร่างดูกจมูกวิ่น
ช่างคลับคล้ายคลับคลาหน้ามุนินทร์
อย่าให้ยินท่านปลดเดี๋ยวอดตาย
มัคนายกรพี
|
|
|
|
|
| 15 กรกฎาคม 2014, 01:08:PM |
ป้าโย
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 22
ออฟไลน์
กระทู้: 108
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: 15 กรกฎาคม 2014, 01:08:PM » |
ชุมชน
|
รวมทั้งหมด ในวัฏฏา เรียกว่า "สัตว์"
ต่างกำหนัด กรรมเวียนว่าย ใต้สังขาร
ถูกกักขัง ชาติภพหน่วง ดั่งบ่วงมาร
แม้นเชียวชาญ จึงหลุดพ้น ซึ่งกลไก
วัฏต่างต่าง ช่างยาวไกล ในกลเหตุ
รูปกลิ่นเพศ สรรพรส โปรดไฉน?
โลภ โกรธ หลง ปลงประสิทธิ์ ที่จิตใจ
ใต้กลไก สุข ทุกข์เฉย เผยความจริง
ภายใต้กล มณเฑียรธรรม กรรมบท
จึงปรากฏ เป็นรูปนาม ตามสิหิงค์
เฉยนิ่งคือ ชื่อว่าผู้ รู้ตามจริง
ละทุกสิ่ง จึงประจักษ์ มรรคบรรณ
|
กะเทยไทยใจประเสริฐเลิศที่สุด
เป็นมนุษย์คิดแตกจากใช่ปากหมา
นำพาชาติมิ่งยิ่งใหญ่แต่ไรมา
มีค่ากว่าสัตว์ตัวผู้สมสู่กัน
|
|
|
| 15 กรกฎาคม 2014, 02:47:PM |
|
muneenoi
|
|
« ตอบ #12 เมื่อ: 15 กรกฎาคม 2014, 02:47:PM » |
ชุมชน
|
|
แต่งกลอนเพราะใจรัก
หนักใจเพราะตัณหา
เหว่ว้าเพราะฟุ้งซ่าน
สำราญด้วยพระธรรม..
|
|
|
| 15 กรกฎาคม 2014, 04:23:PM |
D
นักรบทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3313
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,894
ขอขอบพระคุณทุกภาพจาก Internet & Youtube ค่ะ
|
|
« ตอบ #13 เมื่อ: 15 กรกฎาคม 2014, 04:23:PM » |
ชุมชน
|
|
|
|
|
| 15 กรกฎาคม 2014, 09:20:PM |
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,422
นักร้อง
|
|
« ตอบ #14 เมื่อ: 15 กรกฎาคม 2014, 09:20:PM » |
ชุมชน
|
|
|
|
|
| 15 กรกฎาคม 2014, 10:26:PM |
|
|
|
| 15 กรกฎาคม 2014, 10:37:PM |
D
นักรบทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3313
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,894
ขอขอบพระคุณทุกภาพจาก Internet & Youtube ค่ะ
|
|
« ตอบ #16 เมื่อ: 15 กรกฎาคม 2014, 10:37:PM » |
ชุมชน
|
หายไปไหนมาเนี่ยเดี๊ยะล่อหัน
ดูลูกนั่นนั่งจ้องมองตาแป๋ว
ทิ้งไปได้ลูกก้อย,ลูกพลอย,แพรว
เก่ง,กล้า,แก้ว ทั้งหกคอตกคอย
หายไปเสียนานเนิ่น เงินน่ะมีไหม..?
กลับบ้านไยหน้าง้ำแหมทำหงอย
ยังเข้าข้างสมภารเดี๋ยวขวานลอย
ช้าอีกหน่อยเห็นดีมีใหม่แทน
"ดิน" |
|
|
|
| 15 กรกฎาคม 2014, 10:45:PM |
|
|
|
| 15 กรกฎาคม 2014, 11:53:PM |
|
muneenoi
|
|
« ตอบ #18 เมื่อ: 15 กรกฎาคม 2014, 11:53:PM » |
ชุมชน
|
รวมทั้งหมด ในวัฏฏา เรียกว่า "สัตว์"
ต่างกำหนัด กรรมเวียนว่าย ใต้สังขาร
ถูกกักขัง ชาติภพหน่วง ดั่งบ่วงมาร
แม้นเชียวชาญ จึงหลุดพ้น ซึ่งกลไก
วัฏต่างต่าง ช่างยาวไกล ในกลเหตุ
รูปกลิ่นเพศ สรรพรส โปรดไฉน?
โลภ โกรธ หลง ปลงประสิทธิ์ ที่จิตใจ
ใต้กลไก สุข ทุกข์เฉย เผยความจริง
ภายใต้กล มณเฑียรธรรม กรรมบท
จึงปรากฏ เป็นรูปนาม ตามสิหิงค์
เฉยนิ่งคือ ชื่อว่าผู้ รู้ตามจริง
ละทุกสิ่ง จึงประจักษ์ มรรคบรรณ
อะนะมะตัคเคมิเฉไฉ
สังสารไกลเกินคาดจะวาดฝัน
มีเบื้องต้นจุดจบอย่างครบครัน
ผู้ตามนั้นมิรู้อยู่หนใด
วัฏฏะเวียนเปลี่ยนวนบนเกลียวคลื่น
หลับแล้วตื่นยืนงงยังสงสัย
อเนกกัปป์นับกัลป์อันยาวไกล
เหมือนดวงใจหยั่งลึกจะนึกเดา
อริยะเท่านั้นจะสรรหา
อเนญชาลาเหตุกิเลสเผา
ขจัด"ข้อง"คือ"สัต"สลัดเงา
จึงบรรเทาสงสัยในวังวน
"มุนีน้อย"
(ขอบคุณที่มาร่วมแจมจ้า...  )
|
แต่งกลอนเพราะใจรัก
หนักใจเพราะตัณหา
เหว่ว้าเพราะฟุ้งซ่าน
สำราญด้วยพระธรรม..
|
|
|
| 16 กรกฎาคม 2014, 12:00:AM |
|
|
|
|
