เคยขยาดหวาดกลัวจนตัวสั่น
เพราะหวาดหวั่นว้าวุ่นวาบหวั่นไหว
กลัวเดียวดายรายล้อมไม่เหลือใคร
กลัวหนักหนาอาลัยไม่เหลือรอย
หวาดผวาถ้าว่างร้างคนรัก
คงกระอักหักทรวงให้ร่วงผลอย
หมดหวังวาดขาดวิ่นสิ้นการคอย
คงเสื่อมถอยน้อยถดจนหมดทาง
เพราะหวาดหวั่นว้าวุ่นวาบหวั่นไหว
กลัวเดียวดายรายล้อมไม่เหลือใคร
กลัวหนักหนาอาลัยไม่เหลือรอย
หวาดผวาถ้าว่างร้างคนรัก
คงกระอักหักทรวงให้ร่วงผลอย
หมดหวังวาดขาดวิ่นสิ้นการคอย
คงเสื่อมถอยน้อยถดจนหมดทาง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
