กลัวแสนกลัวกลัวรักมันหักหาย
กลัวมากมายกว่าใครจะเข้าถึง
กลัวแสนกลัวกลัวเธอถูกจับดึง
หลุดออกจากห้วงคำนึงของดวงใจ
กลัวไม่หมดสลดเศร้าเคล้าแก้วจิต
กลัวจนคิดเตลิดออกสู่หนไหน
กลัวว่ารักเคยเคียงข้างจะหายไป
กลัวว่าใครคนหนึ่งไม่ต้องการ
ฉันนั้นกลัว...ก็ใช่ ในวันนั้น
วันที่มีแต่ฝันคอยขับขาน
วันที่มีความรักเป็นทิพย์ธาร
และก็คืนวันวานที่ผ่านเลย
ณ วันนี้...จุดยืน ฉันถูกเปลี่ยน
กลับหมุนเวียนเขียนใหม่และร่ายเผย
ปรากฎเป็นความจริงสิ่งคุ้นเคย
ซึ่งระเหยไปตามทางที่วางลง
คนเคยกลัวบัดนี้กลับหมดสิ้น
ไร้อายกลิ่นความเศร้าเคล้าพาหลง
เหลือแต่เพียงความจริงสิ่งธำรงค์
ที่ยืนยงอยู่เป็นนิรันดร์กาล
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
05 ธันวาคม 2025, 04:14:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: *** กลัว*** (อ่าน 20027 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email:




ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า