สุดด่าวดิ้นดวงแดใครแลเหลียว
สุดอนาถอาจนิ่งแท้จริงเชียว
สุดจะเปลี่ยวเดียวดายคล้ายตัดรอน (๗๒๘)
สุดสายตาฟ้ากว้างช่างสับสน
สุดถนนหนทางห่างสิงขร
สุดหัวใจใครเล่าเฝ้าอาวรณ์
สุดอาทรย้อนคืนฝืนอารมณ์ (๗๒๙)
สุดเส้นทางแห่งรักมักเหหัน
สุดสัมพันธ์พาทุกข์หาสุขสม
สุดสวาทขาดสิ้นแม้ลิ้นลม
สุดระทมขมขื่นยืนเดียวดาย (๗๓๐)
สุดเยื่อใยใฝ่หามาทอฝัน
สุดสิ้นกันพลันร้างเริ่มจางหาย
สุดขื่นขมตรมหนักรักละลาย
สุดเสียดายหมายจิตร่วมชิดเชย (๗๓๑)
สุดเสกสรรพรรณนาหาเหตุผล
สุดจะทนหม่นหมองตรองอกเอ๋ย
สุดอาลัยลางเลือนเหมือนไม่เคย
สุดจะเผยเอ่ยอ้างเมื่อนางจร (๗๓๒)
......แงซาย.......






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า