ใกล้แล้วเจ็บเจ็บจนร้าวคราววิโยก
เธอพัดโบกความเศร้ามาถมให้
ถมและเติมเติมจนมันเต็มใจ
โดยที่เธอไม่รู้ตัวหรือไรกัน
ยามใกล้เธอเธอเอ่ยถึงแต่เพียงเขา
ฉันเข้าใจคำว่าเราไม่มีวัน
เป็นเพียงฉันฉันคนเดียวที่นั่งฝัน
เพ้อรำพันนั่งฝันอยู่ผู้เดียว
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
05 ธันวาคม 2025, 10:02:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ใกล้แล้วเจ็บ (อ่าน 10823 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email:






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
