...ไม่มีแม้คำใดให้ใจเอ่ย
สิ้นคำเผยให้เชยเคยห่วงหา
สิ้นคำทักไว้พักอักษรา
สิ้นวาจามาเอื้อนเอ่ยเปรยวจี
...มันเจ็บปวดรวดร้าวกี่คราวทบ
มิอาจลบ จบลา พาวิถี
มิอาจพบ พรากจาก ขาดฤดี
ไม่อาจหนี แม้แต่ใคร ที่ใจรอ
...ดั่งไฟเผาเงาทรวงเข้าบ่วงเหว
ลุกป็นเปลวบรรลัยไปแล้วหนอ
สิ้นสวาทขาดรักที่ถักทอ
เฝ้าวอนขออย่างคนรอทรมาน...
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
05 ธันวาคม 2025, 07:45:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ..*..ทรมาน..*.. (อ่าน 12036 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email:





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า