นั่งมองฟ้า...ดูตะวัน.....จรรโลงโลก
น้ำตาโศก.....หมองสิ้น....ถิ่นวิถี
ช่วงชีวิต.....ถูกปิดกั้น.....ด้วยราคี
ถามโลกนี้.....คำว่ารัก......คือสิ่งใด
ครั้นน้ำตา.....รินไหล.....ใจโหยหา
ก็มองมา.....ณ.จันทรา....ใต้ฟ้าใส
เปล่งประโยค.....แทนคำ.....จากหัวใจ
กลับออกไป...เป็นคำว่า.....ฉันรักเธอ
ฟ้าก็เศร้า.....เมื่อได้ยิน....คำว่ารัก
ซึ่งฝูมฝัก......ด้วยหัวใจ.....ใคร่เสนอ
อนิจจา.....หากว่าฉัน.....ยังมีเธอ
แม้นเพียงเพ้อ....ก็เป็นเธอ....ทุกชาติไป
อานุภาพ....คำว่ารัก.....ไกลสุดหล้า
แม้นตะวัน....จันทรา....ก็หาใช่
สุขแล้วท่าน......สุขเกิด......แต่หัวใจ
กรีดเอาไว้......ห้วงทำนอง.....ของสายลม
ขอรักษาความรักและหัวใจที่โหยหา แด่จันทราถึงฟากฟ้านิรันด์กาล
ผมชื่อแบงค์พึ่งมาสมัคใหม่นะครับขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับผม ส่วนกลอนดีไม่ดียังไงก็ติชมกันได้นะครับพึ่งฝึกแต่ง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
