วิเวกแว่วแผ่วบรรเลงเป็นเพลงหวาน
ราตรีกาลดาวกระจ่างกลางเวหา
สายลมโชยโรยระรื่นชื่นอุรา
โสมส่องหล้านภาพราวสกาวนวล
ธรรมชาติยามราตรีมีมนต์ขลัง
สายลมดั่งพัดกระโชกวิโยคหวล
เสียงหริ่งหรีดเรไรซร้องก้องรัญจวน
ขลุ่ยใครควรแว่วมาพาเพลิดเพลิน
แว่วยินเสียงเพลงรำพันยิ่งหวั่นไหว
สุดคิดถึงคนไกลใจขวยเขิน
ให้คนึงถึงคนดีนี้เหลือเกิน
อย่าเพลิดเพลินหลงเมืองหลวงห่วงเธอจริง
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
05 ธันวาคม 2025, 07:21:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: กลอนเหงาๆ...ของคนเดินดิน (อ่าน 43187 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email:





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า