ก. ข. ค.
ก.ข.ค.ถ่อเรือไปเหนือน้ำ
ก. ให้จ้ำพายด่วนด้วยจวนสาย
ข.ว่าควรแล่นเรื่อยเอื่อยสบาย
ค.จึงพายเร็วบ้าง,ช้า บางที
ก.ร้องด่าว่า ?ไอ้...ไม่รู้คิด
เวลานิดก็มีค่าอย่าหลีกหนี
เมื่อสบช่องก็ต้องกอบระบอบมี?
ค.จึงรี่พายจ้ำตามคำเตือน
ข.ร้องว่า ?ช้าก่อน ด้วยตอนนี้
รุ่งสุรีย์งามรุจิ์สุดใดเหมือน
ค่อยพายพลางชมช้อนก่อนภาพเลือน?
ค.เชื่อเพื่อนพายช้าลดรามือ
ก.ข.ค. ถ่อเรือนี้เหลือขัน
แต่เรื่องมันไร้ค่าสาระหรือ
ก.คือเธอมีใจเหมือนไฟฮือ
ค.ก็คือทุกคนที่ยลยิน
ข.คือ?เขา?ผู้นิยมสมถะ
แม้ชีวะชวนหวั่นไม่ผันผิน
ครองชีพเรื่อยเฉื่อยมาเหมือนชาชิน
ถึงชีวิน สุข-ทุกข์บ้างก็ช่างมัน
เธอและเขา ก. และ ข. ใครต่อสู้
ฉันไม่รู้เพราะมัวแต่หวัว ?ขัน
รู้แต่ ก.คงแพ้แก่ชีวัน
เพราะมุ่งมั่น?กอบ?ผลจนผิดกาล
ข.คงไม่ก้าวหน้าหรือว่าถอย
เพราะไม่ค่อยอินังโลก โศก หรือ ศานติ์
ในบั้นท้ายใครถึงแก่นสุขแน่นนาน
ค.คงขานคำไขนี้ได้ดี......
ประพันธ์โดย ปรัศนี?ใคร?
ต่วย?ตูน พอกเก็ตแมกาซีน ปักษ์แรก พฤศจิกายน ๒๕๕๐
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
