ลมแรใจรอยรางบางใจหวาม
ใครช่วยนับปุยนวลชวนชมงาม
ตอกคำถามปิดตายมาหลายปี
เหมือนใบไม้วิ่นขาดลมกราดตัด
ทุกริ้วชัดรอยขมบ่มเต็มที่
ก่อนร่วงลอยลับตาหาไม่มี
เพิ่งวันนี้กล้าจ้องมองรอยใจ
จากล้มคว่ำผิดท่าหน้าจมพื้น
กว่าจะยืนขยับนับวันใหม่
เรียนรู้ว่าข้างกายขาดหายใคร
ก้าวต่อไปแยกปลายระบายเอง
น้ำไหลย้อนคืนตาแหงนหน้าจ้อง
ฉันจะลองเดินไปไม่รีบเร่ง
มองดูอยู่บนนั้นอย่าหวั่นเกรง
จบบทเพลงชีวิตก็ชิดกัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
