ที่ตัดใจ ไม่ลง คงเพราะรัก
ยากยิ่งนัก สุดหัก พักอักษร
หลงรักกลอน ของคุณ กรุ่นอาทร
ไม่ได้หลับ ไม่ได้นอน อ่านกลอนเธอ
ยิ่งอ่านก็ ยิ่งอุ่น สุนทรเพราะ
มานั่งเกาะ หน้าคอม พร้อมเสมอ
ถึงอดข้าว อดน้ำ หลงคำเกลอ
อ่านกลอนเธอ...สัมผัสใจ...ตัดไม่ลง.....
.ตอนนี่เริ่ม ตัดใจลง เพราะปลงตก
จึงหยิบยกเกริ่นความตามประสงค์
ในโลกนี้ มีอะไร ที่ยืนยง
ไม่มั่นคง ไม่เที่ยงแท้ ไม่แน่นอน
ขนาดกลอนแต่งไว้ยังหายจ้อย
มันอาจด้อยราคาค่าอักษร
แต่มากค่า ราคา คนแต่งกลอน
จึงขอวอน อย่าทำ...ให้ช้ำใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
