เรื่องเล่าจากรัตติกาล

สิ่งที่มาพร้อมกับความมืด

เมื่อแสงสูรย์สุดท้ายลับชายฟ้า
ปฐมกาลดาราทะยานเคลื่อน
เติมมวลสารต้านเงาสิ่งเหย้าเยือน
เงื้อมราตรีสีเถื่อนอันดุ, ดำ

ค่อยคืบคลุมรุมกลืนเต็มพื้นที่
สรรพเสียงแมงราตรีก็กรีดร่ำ
ร่ายปี่พาทย์ประกาศสัจธรรม
กลบเสียงส่ำก้อนเนื้อเยื่อชีวิต

ท่ามความหวั่นวิตก อกระทึก
ดาวประกายพรึกประกาศิต
ปรุงระยับประดับประจำทิศ
เนรมิตแสงงามอยู่วามแวว

สิ้นเสียงสั่นระทึก ณ ดึกนั้น
เงาหนึ่งพลันหายลับกับตึกแถว
มหกรรมทัพดาวยังพราวแพรว
ทอดก่อบันไดแก้วกลางเมฆา

เหลือร่องรอยสังหารการต่อสู้
กับหนึ่งผู้ล้มตายปริศนา
หลักฐานคลี่คลายอยู่ปลายฟ้า
ใต้เงื่อนงำราตรี แห่งกลียุค

ทันทีที่ริ้วทองแยงส่องหล้า
ประกายเก็จน้ำฟ้ามาปลอบปลุก
ปลิดรอยด่างดวงดำเคยลามรุก
ดาวพระศุกร์รุ่งสางเริ่มจางไป
......

.. ขณะราตรีสีนิลอีกถิ่นโพ้น
ร่างหนึ่งโดนมืออธรรมขย้ำใส่
คลื่นดาวเคลื่อนเยือนเติมเจิมฟ้าไกล
พฤกษาไหววูบเหวี่ยง..กลบเสียงนั้น.

แก้ไขโพสต์โดยผู้ดูแลระบบ