เม็ดฝนที่หล่น...ร่วงมา
รินรดบนใบหน้า...ปะปนหยดน้ำตาที่หลั่งไหล
ทำไมนะ ? บรรยากาศแบบนี้...ถึงรู้สึกเหงาขึ้นมาทุกทีที่หัวใจ
เวลาปรกติไม่ค่อยเท่าไหร่...แต่ ! ฝนตกที่ไรก้อคิดถึงคนไกลเหลือเกิน
สายลมที่พัดโชยมา
ดอกไม้ใบหญ้า...โบกสะบัดเริงร่าอย่างไม่ขัดเขิน
ความรักที่เคยให้มา...จริงใจหรือเปล่านะ...หรือเป็นแค่เรื่องบังเอิญ
อยากตะโกนบอกว่า " คิดถึงเหลือเกิน "...ในวันที่ต้องเดินลำพัง
ท้องฟ้า มืดครึ้ม...สีคราม
ขู่ร้องคำราม...ดั่งเย้ยหยามป่าวประนามแด่ผู้สิ้นหวัง
ร้องไห้สักเท่าใด..เสียงฝนที่หล่นร่วงในหัวใจกลับไม่มีใครฟัง
แต่ ! ก้อไม่เคยลบลืมเธอได้สักครั้ง...เพระฉันยัง " ตั ด ใ จ ไ ม่ ล ง "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
