ฉันเศร้าและอยากโหยหา
รู้ไหมอยากให้เธอกลับมา
ใจฉันอ่อนล้าเต็มทน
กับการอยู่คนเดียวอย่างนี้
และคืนหนึ่งที่ใจสับสน
เวียนว่ายเหว่ว้าในวังวน
ใจฉันสับสนเหลือเกิน
กับการเดินอย่างเหงาๆ
ขาดซึ่งสิ้นเงาห่างเหิน
รู้สึกอ่อนล้าเหลือเกิน
กับการต้องเดินลำพัง
สิ้นแสงดาวดุเหว่าเร่าร้อง
มีเพียงน้ำตานองหมดหวัง
ความรักไม่เคยจีรัง
ไหลแล้วอีกครั้งน้ำตา
นอนมองเห็นเพียงแสงไกล
วับวาวสดใสบนฟ้า
อยากให้ดาวมองลงมา
ช่วยเช็ดน้ำตาฉันที
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
