ห้องเหนียวหนืดบีบไว้ใจกระเส่า
เดี๋ยวอุ่นอ่อนร้อนกรุ่นลุ้นจังเรา
เดี๋ยวบางเบาหวิวไหวใจเต้นรัว
ถูกกักขังหัวใจนิยายรัก
นิทานหนักก่อนนอนตอนฟ้าหลัว
โซ่แซ่เทียนเวียนวนจนใจกลัว
นั่งซุกตัวหัวหดหมดเชิงชาย
มีหน้าต่างบานไม้ถีบไวโลด
แล้วรีบโดดลงหอคอเกือบหาย
แทบกระอักชักหวั่นมันง่ายดาย
เงยสบสายตาแม่ตายแน่เรา
เปล่าหนีครับ จะไปเก็บมะเขือน่ะ
กวิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
