อีกฝั่งของผนัง…มีฉันนั่งฟังอยู่
ปลุกจิตแห่งการตระหนักรู้…อยู่เสมอ
ขอบคุณทุกความใส่ใจ…ยามร่ำไห้พร่ำเพ้อ
แม้ความจริงที่ต้องเจอ…ไม่อาจเผลอส่วนไหนเลย
“ความคาดหวังที่ผุพัง”ยังคงเป็นฉันยังใช่อยู่
ยังคงรู้สึกหดหู่…โดยไม่รับรู้การเมินเฉย
ทำได้เพียงเก็บตัวเอง…เข้ามุมที่คุ้นเคย
มุมที่มองไม่เห็นสิ่งใดเลย…จนชาเฉยจนด้านชา
การประกอบใจที่แหลกสลายขึ้นมาใหม่ด้วยตัวเอง
จนเริ่มเหมือนจะเก่งเหมือนการรักษา
การโอบกอดตัวเองต้วยเหตุผลสวยหรูอยู่เรื่อยมา
จนวันนี้เองที่ฉันเพิ่งจะรู้ว่า…ระเบิดเวลาได้เริ่มทำงาน
ยังคงเป็นฉันเองทีเริ่มหมดหวังกับทุกๆการคาดหวัง
ร่างกายจิตใจก็เริ่มผุพัง…ทุกๆครั้งที่แหลกราญ
ความรู้สึกเริ่มดับลง…ไม่มีสิ่งใตตรงที่ใจเคยต้องการ
จนตอนนี้เองที่เพิ่งรู้ว่าใจที่เคยผ่านการซ่อมแซม…ไม่อาจหายดี
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
14 ธันวาคม 2025, 05:39:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ความคาดหวังที่ผุพัง (อ่าน 336 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email:





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า