…เสน่หา (๓)… เมื่อพลัดตกบ่วงเล่ห์สิเน่หา แม้ลืมตาสิ่งพร่าเลือน เหมือนกรายใกล้ ภาพโกมุท นุชนาฏ บาดฤทัย ปลุกร่ำไป เร่าร้อนรน กระวนกระวาย แสนห่วงหาอาลัยหลงใฝ่เฝ้า คิดถึงแต่ดวงหน้าเจ้า เช้าจรดบ่าย จวบสิ้นแสงสุริยัน คล้อยวันปลาย บ่ เคลื่อนคลายสวาทหวาม ความรักเลย Soul Searcher Inspired to write 9/12/2025 |
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
13 ธันวาคม 2025, 02:35:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: …เสน่หา (๒)… (อ่าน 659 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email:





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า