เพียงกิ่งไกวใบไม้ไหวในป่า
ไหวอุราให้หวั่นเกรงฝันเก้อ
ซบอิงแอบแนบต้นไม้ใจละเมอ
รอเสมอ ณ ที่นี้ตรงที่เดิม
หลงเสน่ห์นวลเนื้อผิวเรื่อใส
มัดบ่วงไกวหวังผูกพันวันแรกเริ่ม
ตราบนิรันดร์หมายมุ่งปรุงต่อเติม
น้ำลายเยิ้มรอไก่ฟ้าติดบ่วงเรา

| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
05 ธันวาคม 2025, 05:29:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: …เสน่หา (๒)… (อ่าน 156 ครั้ง) |
| ||||||||||