ฉันคือใบหญ้าบางข้างถนน
สายตาคนมองเกลียดและเหยียดหยาม
จึงห่างไกลคำว่าบุพผางาม
นิรนามอยู่ในโลกใบกลม
คุณค่าฉันมีไหม....ใครหยุดคิด
มีชีวิตเดียวดายใต้ฟ้าห่ม
ไม่มอบรัก....อย่าเหยียบซ้ำ...จนต่ำตม
มิชื่นชม...อย่าเหยียบซ้ำ...ย่ำจมดิน
วิถีใบหญ้าบาง...ก็ช่างฉัน
ความแตกต่างชนชั้นกั้นขวางสิ้น
บนโลกแล้งน้ำใจใครยลยิน
เสียงใจภินท์พังจางริมทางเท้า
เถิด...ปล่อยให้ใบเขียวค่อยเหี่ยวแห้ง
ดีกว่าแสร้งรินน้ำใจในวันเหงา
เพียงระวีโอบสอดกอดใบเบา
หากไร้เงาทอดทาง ~ ก็รางเลือน






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า