
อยากจะหยุดอยู่เพียง...ในห้วงฝัน
เพราะเหนื่อยกับความผกผันอันยากยิ่ง
กลัวเหลือเกิน...ความโดดเดี่ยวในความจริง
ไร้พื้นที่ให้พักพิง...อิงแอบใจ
ไม่อยากแม้จะยอมรับ...ความแพ้พ่าย
สุดแหนงหน่ายความเหนื่อยล้าพาอ่อนไหว
อยากจะลี้หนีให้ห่างหากเป็นไป
กลัวที่จะเป็นใคร...ที่ถูกลืม!.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า