
| ฉันเลยเริ่มเดินทาง...ต่อไป และต่อไป เดินไปสิ..เดินไป....ตามที่ใจ..จะปรารถนา ไม่มีใครรู้หรอก...ว่าหนทางที่ไกลลับ..สุดสายตา มันจะดีกว่า...หรือว่า..อาจไม่ดีเลย... โอบกอดความกลัว...ไปด้วยนะ ในเมื่อไม่สามารถจะ ลด ละ ...เพื่อวางเฉย ก็คิดเสียว่า...นี่คือเวลาแห่งการสร้างความ"คุ้นเคย" แล้วปล่อยมันร่วงระเหย...ไปกับกาลและเวลา เมื่อไหร่ที่...หัวใจเราเหน็ดเหนื่อยกับสิ่งใด...มาก-มาก จุดที่เราคิดว่ายาก...ก็เพราะเพียงเราเห็นแค่"ปัญหา" "กลัว" ไปกับความ "โดดเดี่ยว"...ที่เป็นแรงสะท้อนกลับมา ในวันหนึ่ง...มันอาจจะเป็นเพียงแค่ "ไก่ กา" ที่เราไม่สนใจ. |





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า