
| หากวันไหน...หวาดกลัว...เกินไปกับโลกใบนี้ ไม่อาจจะรู้สึกดี....กับสิ่งที่เราเอาใจใส่ อยากไปต่อ....แต่ก็สุดแสนจะท้อ..เหลือเกินนะใจ "หวาดกลัว" กับการที่ จะคิดถึงใคร..บางเวลา ไม่เป็นไรหรอกนะ....อยู่เฉย-เฉยสักพัก เราไม่จำเป็นต้อง"รัก"ทุกสิ่งที่เราโหยหา "หวาดกลัว"...กับความรู้สึกที่สะท้อนกลับมา จงบอกตัวเองว่า....เธอสามารถจะเกลียดมันได้เต็มหัวใจ ไม่ต้องหวาดกลัว...ความกลัวอีกต่อไปแล้ว เสียงเพรียกอันบางแผ่ว...นั่นคือ"ตัวเรา" ใช่ไหม อยากเกลียด จงเกลียด อยากรัก จงรัก ช่างมันประไร เธอไม่จำเป็นต้องแคร์สายตาใคร....ที่ไม่ได้รักเรา. |







ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า