[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[PIKuL]

เมื่อเปิดประตูห้องเข้ามา... ก็เสมือนว่า...กำลังอยู่ในโลกใบเดิมของฉัน รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ที่มีมาตลอดวัน เหลือเพียงความเงียบงัน..ผ่านเข้ามา รู้สึกว่า ...โลกใบนี้ช่างกว้างใหญ่ และดูเหมือนจะ...ก ว้ า ง เ กิ น ไ ป...จนเหว่ว้า หัวใจไม่อาจติดปีกแล้วบินอยู่บนท้องนภา กลับติดอยู่ใน"กรงขัง"ที่เรียกว่า..ความทรงจำ เหงา...และ...โดดเดี่ยวเหลือเกิน เส้นทางเดินเส้นนี้มีแต่ความเจ็บช้ำ สองเท้าก็มีเพียงหนามและเสี้ยนไม้ตำ แต่สองขายังคงต้องยืนค้ำเพื่อก้าวต่อไป.