.jpg)
คิดย้อนถึงวารวัยในกาลเก่า
คงจะเป็นเรื่องเล่าถึงปีหน้า
มีมากมายเหตุการณ์ที่ผ่านตา
บ้างก็ลืมไปแล้วว่า...เคยพบกัน
มีผิดพลาด ผิดแผน จนทำถูก
จากเป็นลูก เป็นพ่อแม่ ช่างผกผัน
จะต่างเพียง "ฉันเดียวดาย" ในทุกวัน
ก้าวมาด้วย สองเท้านั้นไม่มั่นคง
เหลียวมองดูรอบกายสงบเงียบ
ความราบเรียบคืบคลานดังประสงค์
กลับกลายเป็น ความชอบ ที่เจาะจง
เพราะปลดปลงกับโลกนี้ไม่แน่นอน
แต่ทุกอย่าง มิใช่ความด่างพร้อย
ทุกสิ่งคอยประกอบกันเป็นคำสอน
ประสบการณ์ผ่านไปเช่นบทละคร
ทั้งความคิดตกตะกอนยามผ่านไป
อายุยิ่งมากขึ้นตามลำดับ
ความแข็งแกร่งย่อมมากับทุกข์ครั้งใหญ่
จากอ่อนแอ อ่อนต่อโลก จนถอดใจ
กลายเป็นใคร อีกคนไม่เหมือนเดิม.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
