◊...ลมรักลวง...◊

สายลมโชยแผ่วพลิ้ว------ฟอนโพยม
หนาวเหน็บลามลูบโลม----อกแล้
เสียงไผ่เสียดประโคม------เพลงป่า
ราวกระซิบสั่งแม้----------โศกเศร้ากำสรวล

ฤๅครวญจากสุดโพ้น-------โอนคำ
ฝากร่ายเรียงลำนำ---------ร่ำร้อง
ลมเอยผ่านพรมลำ---------จากแหล่ง ใดเฮย
พาจิตใจเพรียกพร้อง-------ก่นเก้อเพ้อหา

สนธยาเยี่ยมฟ้า------------เรืองรอง
แลก่อนเปลวสีทอง---------หลบหล้า
พาจิตเปลี่ยวเปล่า, ปอง----จอมมิ่งขวัญเนอ
เลือนร่องรอย, อ่อนล้า--- --ยิ่งแล้วดวงสมร

จันทร์จรเชิงนภโน้น--------ดวงแรม
แสงซีดเซียวแอบแกม------หลืบฟ้า
นวลเจ้าสิแอบแซม---------อกอุ่นใดเฮย
จึงปล่อยพี่ไขว่คว้า---------รูปร้างรอยหาย

พรรษากรายเยี่ยมย้อม------คคนางค์
หัวอกหัวใจปาง------------ป่นปี้
คำนึงอยู่มิจาง-------------จึงเจ็บ
หนาวเหน็บกลางทรวงนี้-----ยากแท้ฉุดถอน

อาวรณ์มิอาจยั้ง-----------จางใจ
ผิผ่านวันผันไป------------เนิ่นช้า
ใดจะบั่นรอนใย------------ดึงล่าม
ตรึงบ่วงบาดอกข้าฯ------- เพียบพร้อยลายแผล

ต้องปวดแปล้ด่าวดิ้น-------เทียวฤๅ
จึงจะพอกระพือ-----------สติตั้ง
แลหลุดจากเงื้อมมือ-------ทรามสวาสดิ์
รอนโซ่ทัณฑ์ถ้วนทั้ง-------ที่ร้อยล่ามสูญ

พันแสง
๑ สิงหาคม ๒๕๖๘

ที่มา
https://rachan929.blogspot.com/2025/08/blog-post.html