◊...ลมรักลวง...◊

◊...ลมรักลวง...◊

สายลมโชยแผ่วพลิ้วเสียงหวิวหวีด
ราวจะกรีดวิญญาณ์ถึงอาสัญ
คล้ายกระซิบถ้อยคำพลอดรำพัน
ย้อนช่วงวันวานกลับสำทับนัย

หรือหอบแรงอาลัยจากไกลโพ้น
มาถ่ายโอนเอื้อจิตพิสมัย
สายลมพัดลัดฟ้ามาแต่ใด
มาพาใจให้หวนคร่ำครวญคอย

ระหว่างฟ้าย่ำพลบคำรบหนึ่ง
ยามโลกขึงม่านเงาอย่างเหงาหงอย
สิ้นลำแสงสุรีย์อกนี้พลอย
เปลี่ยวเปล่าไร้ร่องรอยคนคอยรอ

เดือนเจ้าเอยลอยดวงไม่ช่วงแสง
ช่างเว้าแหว่งรูปเคียวคล้ายเรียวขอ
ร้างไร้ดวงดาริกะพลอดพะนอ
หมองหม่นท้อเดียวดายไม่คลายเลย

เข้าพรรษาฟ้าคล้ำดูช้ำหม่น
หัวใจคนสั่นสะทกโอ้อกเอ๋ย
ฝุ่นฝนโชยลมร่ำพรมรำเพย
พัดผ่านมายั่วเย้ยหรือไรลม

ล่วงผ่านวันผันเดือนปีเคลื่อนคล้อย
เหลือเพียงรอยอาลัย มิได้สม
ภาพการณ์ในอดีตดั่งมีดคม
ฝังลึกจมบาดเถือไม่เหลือดี

ต้องขาดวิ่นสิ้นใจหรือไรเล่า
ความหมองเศร้าข้างในหทัยนี่
จึงจะมากพอให้รานไมตรี
ตัดเตียนลงเสียทีที่เคยรัก

พันแสง
๒๙ กรกฎาคม ๒๕๖๘

ที่มา
https://rachan929.blogspot.com/2025/08/blog-post.html