Re: สิ่งที่ถูกบันทึก

หากครั้งนี้..เป็นการเดินทางครั้งสุดท้าย..
เพื่อละทิ้งความกระวนกระวาย
เพราะแหนงหน่ายต่ออ่อนแอ หลงไหล
อย่างนี้แล้ว..สองเท้าคู่นี้จะย่างก้าว..
ถึงเส้นทางอาจยังอีกยาวไกล
ศรัทธาเอย..จงตั้งมั่นอย่าหวั่นไหว..
เพียรเถิด..ทอดทิ้งโศกอาลัยอย่าได้ไยดี..

โลกถูกห่อหุ้มด้วยความหลงไหล..
อารมณ์ของใจ..ถูกตรึงไว้ด้วยความตระหนี่
ยึดถือหวงแหนตัวตนของตน..
ด้วยคิดว่าจะคงทนชั่วนาตาปี
เชื่อว่าสรรพสิ่งในโลกนี้..
ล้วนแต่ไม่มีใดใดที่ไม่อาจบงการ

ไม่เห็นตามเป็นจริงจึงหลงไหล..
เมื่อเกิดขึ้นตั้งอยู่แล้วทำไม..จึงต้องถูกวัยพร่าผลาญ
สรรพสิ่งต่างดำเนินไป..
แต่..ใหนหนอสิ่งที่ยั้งอยู่ยิ่งยืนนาน..
ล้วนต้องถูกกัดกลืนในห้วงกาล..
โดยไม่รู้ว่าอีกกี่ล่มลาญแห่งชีวิต

เมื่อใจเริ่มต้นจากความมืดมน..
จงดั้นด้นเพื่อพ้น..การเวียนวนในที่มืดสนิท
เพียงแสงสลัวเลือน ก็คลายเงื่อนงำความมืดมิด
ใจเอย..ความสุขในโลกย์เหมือนยาพิษ
กล่อมจิตหลงไหลในห้วงมายา...
.............
................
....................
โอ้ว่า..ใจเอย..
ความสุขในโลกย์นั้นน้อยนิด..
ขอใจอย่าติดรสสุขแสนสั้น..นั้นอีกเลย..

...................................