[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Soonjun]

๐สิ่งที่ถูกบันทึก๐

รอยเหยียบย่ำบนผืนทราย
ต่อให้คลื่นจะช่วยกลบทำลาย เป็นหมื่นหน
แต่สิ่งที่ผืนทรายจดจำ คือการเยียบย่ำจากเหล่าผู้คน
นับร้อยนับพันที่เวียนวน ตลอดมา

คงเหมือนเรื่องราวในหัวใจ
สิ่งที่ถูกบันทึก ไม่ใช่ใคร ที่ทำให้หัวใจปวดปร่า
แต่เป็นเรื่องราวเก่าเก่า ที่บอกเล่าพรรณนา
เป็นภาพจำที่ย้อนกลับไปกลับมาเหมือนละคร

อาจจะผิดที่ฉันเองไม่ยอมตัดใจ
ฉันคงสับสนเกินไป หรืออาจเพราะหัวใจไหวอ่อน
น้ำเสียง ถ้อยคำ ยังคงตอกย้ำเมื่อล้มตัวลงนอน
ภาพฝันยังเล่าเรื่องราวทุกตอนไม่เคยจาง

ต่อให้ใครมาลบเรื่องราวเหมือนผืนทราย
หรืออีกกี่ผู้คนมากมายบนโลกกว้าง
ช่วยลบเรื่องราวนับร้อยพัน ให้ภาพเหล่านั้นเบาบาง
แต่สิ่งที่กลับชัดเจนขึ้นทุกอย่าง. . .คือภาพเรายังเดินเคียงข้าง. . .ในความทรงจำ

ถึงหาดทรายจะเต็มไปด้วยร่องรอยดาดดื่น..
และมีเพียงเกลียวคลื่นคอยกลบกลืนอยู่ซ้ำซ้ำ..
กับอีกร่องรอยในทะเลทราย..
ที่เลือนหายเพราะมีสายลมเหนี่ยวนำ
ทุกร่องรอยทุกการกระทำ..
ไม่ได้ถูกจดจำ..
แต่ถูกกลบฝังด้วยจำนวนของเม็ดทราย

เหมือนเรื่องราวที่ผ่านมา..
บ้างก็ค้างคา..
บ้างก็งามคุณงามค่าจนไม่อยากให้เลือนหาย
บ้างก็เจ็บช้ำคับแค้น..
สุมแน่นจนคิดว่าไม่อาจจางคลาย
แต่เชื่อเถอะว่า..เรื่องราวทั้งดีและร้าย
จะกลายเป็นธรรมดา ด้วยเวลาที่คอยกลบกลืน..

แล้วจะเกิดเรื่องราวและร่องรอยใหม่ใหม่
วนเวียนไปอยู่อย่างนี้..อย่างที่ใจไม่อาจฝืน
และความรู้สึกค้างคา..
งามคุณงามค่าก็จะหวนคืน..
เจ็บช้ำคับแค้นกล้ำกลืน..
ยังคงฟื้นตื่น..รอให้เวลากลืนกิน..

ความจริงของโลกย์เป็นอยู่อย่างนี้..
เป็นวิถีความเพลินในยินดี..ไม่มีวันจบสิ้น
ถ้าหน่ายความซ้ำแล้วซ้ำเล่า..
ก็จงอย่าทิ้งรอยเท้าไว้บนผืนทรายผืนดิน
ความรักความชังที่ก่อแรงถวิล..
ปล่อยวางลงทั้งสิ้น..
จะได้คุ้นชินกับความเป็นอิสระของใจ..

สวัสดีครับคุณเฮยอิง ขอบคุณที่ร่วมกระทู้นะครับ