
ผ่านเพื่อเพียงพบกันในวันหนึ่ง
เพื่อผ่านไปให้นึกถึงคืนวันเก่า
อย่างน้อยในทรงจำมีภาพเรา
ก่อนความเศร้าเหงาโศกเข้ามาเยือน
ได้เป็นเพียงดอกไม้ในพงหญ้า
ณ เบื้องหน้าคือถนนบนสันเขื่อน
เมื่อยามเย็นเห็นอาทิตย์ลาลับเลือน
บรรยากาศเสมือนจะเป็นใจ
ทำได้เพียงเฝ้ารออธิษฐาน
ต่อผู้กำห้วงกาลอันยิ่งใหญ่
เพียงคนหนึ่งลาร้างสู่ทางไกล
รอวันใดกาลหวน..เขาคืนมา.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า