ฉันเฝ้าคิดเฝ้าฝันถึงวันเก่า
เมื่อครั้งเรารักประคองคล้องเสนอ
มาวันนี้ใครแชเชือนเลือนพร่าเบลอ
ปล่อยคนเพ้อรำพันขั้นหมดใจ
แม้สายลมพัดผ่านยังสะท้าน
ราวคำขานต่อว่าบ้าฝันใฝ่
ชีวิตนี้เคยมีหวังก็พังไป
เป็นเงาในความฝันอันเงียบงัน

กวินพัฒน์
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
05 ธันวาคม 2025, 12:42:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ไร้ตัวตน (อ่าน 19571 ครั้ง) |
| ||||||||||