~"รสมือ"~
๏
๏ รสมือเจ้ายังตรึงซึ่งปากพี่
ช่างเค็มปี๋ยามเจ้าวัยเยาว์เด็ก
บ่อยเล่นกันยิ้มหัวตอนตัวเล็ก
ทั้งลูกเจ๊กเด็กไทยได้เล่นกัน
๏ แต่เจ้าต่างห่างไปจากใครอื่น
ชอบก่อฟืนเล่นไฟใคร่คิดสรร
ทำขนมอาหารพานแบ่งปัน
ทำเพื่อนนั้นหลบลี้ฝีมือเธอ
๏ บ้างเลอะเทอะเปรอะเปื้อนรสเฝื่อนขม
ทั้งหนักนมมากเกลือเมื่อยามเผลอ
พี่เป็นหนูลองยาทุกคราเจอ
จนเหมือนเกลอเพื่อนเล่นจนเด่นตา
๏ ยามนั้นชิมทุกคำยังจำได้
ต้องกลั้นใจเคี้ยวกลืนฝืนต่อหน้า
กลัวน้องเสียน้ำใจในทุกครา
แสร้งชมว่าอร่อย..บ่อยแอบคาย
๏ แล้วชีวิตสองเราเล่าเปลี่ยนผัน
แยกเรียนกันทำงานวันเวียนว่าย
จนกลับบ้านงานบุญหนุนประกาย
นำพี่ชายสบตาน้องหน้านวล
๏ แทบตะลึง!ลุ่มหลงสาวตรงหน้า
งามเจิดจ้าทำขนมคนชมถ้วน
ดูเอียงอายแก้มแดงแฝงเชิญชวน
ทำพี่ป่วนผูกสมัคร..รักเจ้าแล้ว๚ะ๛
ระนาดเอก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
