คิดถึงคนบ้านกลอนไทย
มิได้เข้าบ้านกลอนสะท้อนจิต
มิได้มาหามิ่งมิตรแสนคิดถึง
มิได้เว้าได้วอนนอนคำนึง
มิได้คลึงอักษรา..จะบ้าตาย
คิดถึง “มุนีน้อย”คอยชี้แนะ
คิดถึงแพะชื่อ “ดิน”ดวงจินต์พ่าย
คิดถึงหนาน “รพีฯ”คอยคลี่คลาย
คิดถึง “เนิน จำราย” ยามร่ายกลอน
คิดถึงคุณ “พันทอง” เฝ้ามองหา
คิดถึงหล้า “สะเลเต” มิผันผ่อน
คิดถึง “พี พูนสุข”ผูกอาทร
คิดถึงตอนเหว่ว้า “รัตนาวดี”
คิดถึง “แซม ประภาคาร” ห่างน่านฟ้า
คิดถึงป้า “แป้งน้ำ” เคยตามจี้
คิดถึงคุณ “ชลนา” ทุกนาที
คิดถึงกวี “ศรีเปรื่อง”ผู้เฟื่องฟู
คิดถึง “ขลุ่ยกรรแสง” เฝ้าแข่งแข
คิดถึงแต่ “saknun”ขอปันคู่
คิดถึงเจ้า “ณัชชา”น่าเชิดชู
คิดถึงครู “ยากูซ่า”หายหน้าไป
คิดถึง “silasiroong”ผู้มุ่งมั่น
คิดถึงทั่น “ปู่ริน” คนถิ่นใต้
คิดถึง “นพ” บินหลา ผู้มาไกล
คิดถึง “ไม่รู้ใจ”ที่จากจร
คิดถึงนัก คิดถึงหนา เจ้าข้าเอ๋ย
อยากชื่นเชยบทกวีวลีป้อน
ทุกวันเคยตามกดชอบบทกลอน
โปรดอย่างอน คนชรา คนหน้าเดิม
ไพร พนาวัลย์
คนที่ไม่มีชื่อ คิดถึงหลายก่าหมู่
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
