๐๐ อภิรมย์..ชมไพร ๐๐
(กลบทบวรโตฎก)
*********
๐ มยุรารำแพนรับ.. ระยับสี
มลุลีเลื้อยถกแย้มดกดื่น
มะลิวัลย์พันละเมียดยอดเหยียดยืน
มธุชื่นฉ่ำละไม.. ผึ้งไต่ตอม..
๐ สุริยนพ้นพงพี.. ราตรีอ้อน
ศศิธร.. คลาเคลื่อน.. ลอยเลื่อนกล่อม
สิขเรศ.. ตระหง่านเงียบ.. เปรียบพะยอม
สิริพร้อม.. งดงามทุกยามยล
๐ เสนาะเพลงรัตติกาล.. กังวานแผ่ว..
สติแน่ว ! กลายกลับจิตสับสน
อุระฝืน.. ตื่นไพรใจกังวล..
ตะละคน.. ถอยประชิดสะกิดกัน
๐ พจะก้องของไก๊ด์ โอ้..ใจชื้น..
สุขรื่น.. กลับหวนต่างสรวลสัน
สุริยงคงพนา.. ตื่นตาพลัน
ศศินั้น.. เชียบ, สงบ.. กระทบใจ
๐ อภิรมย์.. รุกขชาติ.. ตามปรารถนา
หทยาเปรมปรีดิ์.. สุนทรีย์ไฉน
อนุรักษ์พนาสินธุ์ทั่วถิ่นไทย
มหภัย.. เกรี้ยวกราด, ปลาตพ้น !
พี.พูนสุข
๑ กรกฎาคม ๒๕๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
