ฉันเป็นเพียงปุถุชนคนมืดบอด
ยังมิถอดวิญญาณมานว้าเหว่
ชอบสนุกสุขสนานปานลิเก
อาจมีเล่ห์เหลี่ยมคั่นเพื่อทันคน
บางครั้งต้องมุสามิกล้าซื่อ
บางครั้งดื้อดันทุรังอย่างเข้มข้น
บางครั้งก็ใจดำเพราะจำทน
บางครั้งดับเครื่องชนกับคนเลว
ชีวิตต้องผจญคนหมู่มาก
ทั้งหลายหลากจากบนสู่ก้นเหว
ดวงจิตใช่ผุดผ่องดั่งทองเปลว
ประสบการณ์รอบเอวมิอ่อนแอ
ฉันเป็นเพียงปุถุชนคนมีบาป
ดุจดำฉาบด้วยขาวคราวนอนแผ่
อาจมีผิดพลาดพลั้งถูกรังแก
อาจมีแก้มือบ้างในบางครา
แพ้เป็น “พระ”ชนะ “มาร”โบราณกล่าว
แต่บางคราวต้องสู้ให้รู้ว่า
อดคือคน ทนคือควายไว้ไถนา
ใช่วาจา พหูสูต เพียงพูด “ธรรม”
ไพร พนาวัลย์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
