รักพี่นี้แน่วแน่
จะมิแปรแชเชือนหน่าย
รักหญิงจริงกว่าชาย
ถึงบั้นปลายท้ายชีวัน
แต่ชายหมายแค่เย้า
ปล่อยให้เหงาเศร้าโศกศัลย์
นานนิดจิตเปลี่ยนปัน
มักผกผันหันเหไป
แรกรักมักดูดดื่ม
ทุกอย่างปลื้มลืมหม่นไหม้
นานเข้าเอาแต่ใจ
ทั้งด่าไล่ไสหัวจร
ชอบหาว่าEงั่ง
เจ็บใจจังต้องสั่งสอน
ไม่เถียงเขวี้ยงด้วยฆ้อน
ลงไปนอนวอนหาความ
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
