ค่ำคืนนี้มีดาววับวาวฟ้า
ส่องนภาแพรวพร่างอย่างเคยเห็น
ลมราตรีหวี่หวิวสยิวเย็น
หนาวน้ำค้างอย่างเค้นขุดฤทัย
มาไร้นวลแนบข้างเคว้งคว้างจิต
ขาดคู่คิดอุราพาหวั่นไหว
ยืนตากลมชมดาวเหน็บหนาวใจ
ผืนผ้าใบราตรีที่ห่มนอน
โอ้ลมหนาว...หนาวป่วนรัญจวนนัก
ขาดคนรักอิงซบประกบหมอน
ผ่าราตรีพิศวาสจะขาดรอน
อกสะท้อนไออุ่นไม่หนุนทรวง
วิงวอนดาวพราวเด่นเห็นประดับ
อย่าให้รักลาลับจนลิบล่วง
ดาวช่วยสื่อสายใยหยาดหยดยวง
นำพารักไปสู่ห้วงฤดีแด
มั่วๆ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
