นอนอุตุอุทัยไร้อาทิตย์
อากาศปิดสลัวมัวจนสาย
สั่นสะท้านมานสาวหนาวมิคาย
คงวุ่นวายสับสนกับคนงาน
โทรศัพท์กลับเฉยเมยเลยละ
เคยจ๋าจ๊ะจินต์จำด้วยคำหวาน
ยังนั่งจ๋อรอเจ้านานเท่านาน
ชั่วโมงผ่านอย่างไรเสียงไม่มี
หรือปีใหม่ใจพลอยคล้อยแปรเปลี่ยน
ออกวงเวียนแล้วซิสู่วิถี
เก่าจืดจางร้างลาไร้ปราณี
บอกคนดีสักนิด...คิดถึงจัง
รพีกาญจน์
โทรไม่ติด ปิดเสียเลย ฮึ
ด้วยเพราะจนทนทำย่ำทุกทิศ
มิมีสิทธิ์เลือกได้ดั่งใจหวัง
เช้าอุทัยฯใต้หมอกออกกำลัง
มิได้ตั้งใจหน่ายอ้ายอย่างอน
โทรศัพท์จับวางข้างข้าวของ
ตาจ้องมองอยู่เรื่อยคราเหนื่อยอ่อน
คอยฟังเสียงตามสายกรายสะท้อน
อยากเว้าวอนอ้อนหาเป็นยาใจ
อ้ายจ๋าอ้าย อ้ายจ๋าอย่าพลั้งปิด
ทบทวนนิดติดขัดปัดไฉน
มิเคยคิดนอกลู่แม้อยู่ไกล
รับได้ไง...?เข้าห้องน้ำยามอ้ายโทรฯ
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
