มันมิง่ายดายดางอย่างว่าคิด
ตัวกะจิ๊ดฤทธิ์เดชใช่เศษผี
เดินกระแด๊ะแซะหญ้าฝ่าผงคลี
บางครั้งบี้บีบดังหลั่งน้ำตา
ทอดร่างลู่ลงลานหมอบดานราบ
ฝ่ามือทาบเบือนเบลอเผยอหน้า
ส่งเสียงหวีดกรีดร้องก้องนภา
ดีดเท้าขวาแอ่นกายสลายมนต์
พรวดทะลึ่งตึงตังปังกระทืบ
สองเท้าสืบปลายจรดบดลงส้น
สองแขนเหวี่ยงเบี่ยงร่างกางหมุนวน
ครางคำรนกู่เรียกเพรียกเพื่อนพ้อง
ไร้แสงจันทร์วันเพ็ญดาวเร้นลับ
เมฆพยับรำไรแค่ไต้ส่อง
ลมโบกโบยโชยฉิวผิวลุกพอง
คึกคะนองมารร้ายยังคายคำ
ท่ามควันธูปวูบวาบภาพปรากฎ
พวกผีผดอ้วนผอมป้อมเตี้ยต่ำ
ผีสูงใหญ่นัยน์ตาฟ้าแดงดำ
พูดพึมพำละตินลิ้นลั่นรัว
เทพารักษ์ยักษาท่าจะแย่
อาจพ่ายแพ้ลีลาสามานย์ชั่ว
จึงสวมสอดกอดฟัดรัดลำตัว
หยุด!เมามัวหัวงูดูคลิปอาร์
ดูเพื่อปลงจ้า แม่จำเนียร...
รพีกาญจน์
ทานยาธาตุสี่ ท้องไส้ไม่อืด ไม่ฝันอีกแล้ว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
