นภาดล ยลดาวพริ้งพราวเพริศ
งามบรรเจิดกระจ่าง สว่างใส
กวัดจิตติดตรึงถึงบางใคร
เคยพิไรใกล้ชิดสนิทคลอ
หนาวลมปัดพัดโบยโชยมาต้อง
คอยประคองหยอกหยิก ระริกร่อ
กอบเก็บกำฉ่ำจิตชิดพะนอ
นุ่มลออ คำขานที่หวานพรม
หมอนตักอุ่น หนุนนอนเอื้อนอ้อนออด
แขนสองสอดกอดปก อกห่อห่ม
ผ่าวในทรวงคราพบสบตาคม
พาภิรมย์ชมชื่นระรื่นครอง
ค่ำคืนนี้...ศศิแสงแฝงเวหาส
นภากาศ มืดมุดมิผุดผ่อง
พระพายแผ่วแว่วหวิวกรีดผิวน้อง
ไร้อกป้อง จากชายเพราะไกลกัน
วอนสักครา...ดารกะอย่าละหลง
ดลจิตตรงส่งสู่ ถึงคู่ขวัญ
ไปต้องคนของใจมาให้ทัน
รีบมาหมั้นให้ได้เชียว...ก่อนเหี่ยวไป
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
