เปิดสวิทซ์ไฟที่เคยสว่างไสวบนดวงหน้า
แยกความเจ็บช้ำให้ออกห่างจากหยาดน้ำตา
ซ่อนความอ่อนล้าแล้วทิ้งร่างให้ผ่อนคลาย
ให้หัวใจดวงน้อยหยุดพักบ้าง
ความเจ็บปวดและรักเลือนรางไม่นานก็จางหาย
เหมือนเม็ดฝนบนยอดหญ้าที่ละลาย
ผลสุดท้าย...ฉันต้องยิ้มได้โดยไร้น้ำตา
โอบกอดตัวเองด้วยแขนทั้งสองข้าง
รอยยิ้มบางๆผ่านกระจกเงาปัดเป่าปัญหา
มือประสานเพื่อปิดรอยแผลรักษาแทนยา
พักผ่อนเถอะหนา...
ฉันรักเธอมากนะ...หัวใจสีเทา ^^
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
