แสงสลัวเลือนรางบนทางฝัน
เดินด้นดั้นย่ำเท้าไร้เป้าหมาย
เพียงคิดพึ่งดวงจันทร์ตะวันพราย
คงฉานฉายส่องให้พอได้เดิน
ยิ่งมืดมิดปิดใจมองไม่เห็น
หลายประเด็นผูกมัดให้ขัดเขิน
มองกงจักรเป็นบัวพาตัวเพลิน
จนยากเกินถอนค่าอุปาทาน
ทั้งที่รู้ทางชั่วมืดมัวแสง
มีหลายแพร่งชวนหลงวัฏสงสาร
ยังพอใจที่จะเพิ่มประมาณ
ในสายธารระอุน้ำพุร้อน!ฯ
อริญชย์
๙/๑๒/๒๕๕๖






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า