วิโยค

ลมเหนือ

ผ่านโขดเขินเนินแค้นแสนสาหัส
พายุเถื่อนโถมพัดสำเภาใหญ่
หนอทะเลจะเร่แล่นก็แสนไกล
เสียงฉุดลากหรือไร ที่แผ่วลง

แต่มือล้านหรือจะมุ่งเท่าใจมั่น
ที่เกาะเกิดเกี่ยวพัน จากเศษผง
ยังยืนหยัดก้าวย่างอย่างมั่นคง
กลางหวีดหวิวริ้วธง เพื่อเทิดธรรม

ควันทุรยศยังซ้ำระส่ำสาย
กากีชั่วคั่วทราย เข้าสาดย่ำ
น้ำตาไหลก็ไหลให้ใจจำ
มือที่ปาดยังกำ หรือจะเกรง

จนสำเภาที่เราเข็นข้ามขวากคด
ทิ้งหลังรอยทรหด โหดกุมเหง
มหาชัยโชยแว่วแผ่วคลอเพลง
ก็รู้เหล่าเผ่านักเลง จะโรยราย

บ้างกวาดทรายทลายดินหินโสโครก
ระบายใบขึ้นโบกล้อแดดบ่าย
บ้างชะเนาะเกาะไขว้ขันไม้พาย
บ้างเตรียมข้าวขนสะพายพาดรำแพน

อีกไม่นานแล้วหนอรอลมเหนือ
สำเภาเรือใบรอกจะออกแล่น
ถึงมิอาจคาดไว้ว่าใดแดน
แต่เทียบแค้นดินขมเกินข่มคืน

อรุณรอแสงเรืองอยู่เบื้องหน้า
เดือนเด่นดาวดาดนภา อยู่เต็มผืน
กับคำมั่นขวั้นมัดที่หยัดยืน
ใดจะฝืนฝ่ากล้านาวาไทย ฯ

พรายม่าน
๐๓.๑๒.๕๖

add complete
by klonthaiclub fb