ฟ้าขาดดาว
ค่ำคืนฟ้ามืดหม่นบนความเหงา
ดาวอับเศร้าหรี่แสงโรยแรงฝัน
ม่านเมฆหมอกห่อหุ้มราวกลุ่มควัน
ไร้แสงจันทร์แจ่มงามอร่ามเคย
ลมราตรีวี้แผ่วแว่วโชยโบก
เหมือนพัดโศกส่งมานิจจาเอ๋ย
หัวใจข้าคร่ำครวญไร้นวลเชย
สุดภิเปรยร่ำร้องก้องบอกใคร
เหม่อมองฟ้าหาดาวพร่างพราวฟ้า
ก็สุดหาสุดเห็นราวเร้นไหน
หรือดาวพรากจากฟ้าลาลิบไกล
ปล่อยฟ้าให้มืดมนทนเดียวดาย
เหมือนตัวข้าขาดนางข้างชิดแนบ
จึงอยู่แบบรันทดรักหดหาย
เปรียบท้องฟ้าคราขาดดาวดาดพราย
ก็เหมือนตายทั้งทั้งที่ยังเป็น
Orion264(มือขวา)
๒๘ พย.๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
